Chapter 8

Ik was mijn ouders gewoon voor altijd kwijt… weken gingen voorbij en mijn relatie met Taylor werd steeds beter. Ik was ook steeds meer bij Petra en Henk te bekennen, gewoon om even over mijn ouders te praten. Maar daarna weer om naar Taylor te gaan. Hij maakte mijn dag gewoon echt goed. Mijn relatie tussen tante Miriam en mij ging steeds slechter. We kregen vaak genoeg telefoontjes van de opvang van slachtoffers , hoe het met mij ging. We waren nu zo’n anderhalve maand verder en vandaag was het een dag dat ik de hele dag in bed wilde liggen. Ik had ruzie gehad met Taylor de avond daarvoor, en ook nog eens knallende ruzie met Miriam. Ik wilde gewoon weg, weg voorgoed. Weg naar me ouders. Trillend pakte ik mijn telefoon naast me vandaag en probeerde voor de zoveelste keer deze dag Taylor te bellen. Weer zijn voicemail…’Please Taylor…’Fluisterde ik alleen maar zacht en drukte alweer weg. Mijn telefoon liet ik naast me vallen op de grond en de tranen stroomde over me wangen heen terwijl ik zacht snikte. Ik had de deken tot ome schouders getrokken en steeds weer werd mijn kussen nat. Ik wilde niet dat dit zo eindigde. De liefde van me leven wilde misschien niks meer met me te maken hebben. Het zoveelste smsje verzond ik naar Taylor toe… Het was raar, terwijl ik door mijn contactenlijst heen ging zag ik ook nog het nummer van mijn moeder staan.’Mam’ Stond er. Even slikte ik en klikte het aan. Ik klikte op ‘verzend een bericht’ Het was raar. Ik zou een smsje naar me moeder sturen… gewoon uit verdriet. Het had toch geen zin om het te doen, dat wist ik… maar toch deed ik het. Ik besteedde liever mijn beltegoed aan haar, dan aan iemand anders. 5 minuten lang deed ik over het smsje, ik was nog niet verder gekomen dan.’Mam… Ik mis je, kom terug.’ De tranen stroomden weer over me wangen heen en uit woede gooide ik me telefoon tegen de muur aan. Ik stond op uit me bed en keek huilend om me heen , ik moest iets gooien… Ik vond een glas op me bureau en gooide dat tegen de muur aan en schreeuwde het uit. Half in paniek liet ik me tegen de deur van de slaapkamer in elkaar zakken tegen de grond aan… De scherven van het glas over mijn lichaam heen…