Chapter 7

Mijn voorhoofd lag nog altijd tegen zijn schouder aan. Ik wilde het hem zo graag gaan vertellen, maar ik durfde het niet. Ik durfde het gewoon niet, ik was te laf. Te laf om het te vertellen , te bang om hem te verliezen.’Everybody hurts someday, it’s okay to be afraid. Everybody hurts, everybody screams, everybody feels this way. It’s okay.’ Het spookte door mijn hoofd, deze zin spookte door me hoofd heen. Het was eigenlijk een en al waarheid… iedereen maakt pijn mee. Bang zijn is oké… maar toch. Ik wilde het niet. Zijn zachte lippen voelde ik tegen mijn hoofd aan en een zachte zucht ontgleed tussen mijn lippen door.’Als je het niet wilt… hoef het niet lief’Zei hij zachtjes en ik schudde mijn hoofd even. Ik stapte wat van me weg en liep naar het meertje toe. Ik ging daar aan de rand zitten en ik merkte dat hij me volgde . mijn ogen bleven gericht op het water.’Voordat mijn ouder , overleden had ik alsnog niet makkelijk. Mijn vader was gescheiden geweest met mijn moeder… 3 jaar later kwamen ze alsnog bij elkaar. Weer was het elke dag ruzie, weer elke dag het geschreeuw. Maar ze bleven elkaar voor mij’ Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik dat vertelde. Even slikte ik en keek naar het meer.’Ik wilde niet dat ze het voor mij deden , door de problemen thuis raakte ik op school in de problemen. Ik ging steeds meer achteruit en het ging dan ook steeds slechter. Ik ben naar een andere school moeten gaan… Papa wilde weer weg bij mama, maar toch bleven ze weer… alleen maar voor mij. Ze wisten niet wat ik allemaal gedaan had , ik wilde hun niet pijn doen. Ik wilde dit leven zelfs niet meer. Juist wanneer ik een keer wilde springen, uit het raam. Zag ik jou lopen en verzon ik een smoesje dat ik iets zocht… En je geloofde het. Maar eigenlijk wilde ik niks meer…’Fluisterde ik zowat en een traan rolde over me wangen heen. Ik voelde een stel armen van achteren ome me heen.’Shht’Fluisterde hij zacht en streelde over mijn arm heen en hield me zo vast.’Ik wilde het niet meer Taylor, maar nu ben ik ze kwijt… voor altijd’Zei ik zacht en de tranen speelde steeds meer een rol..