Chapter 4

5 minuten later kwam ik bij het huis aan… De straat bleef me kriebels geven, mensen keken me aan… Er waren er zelfs al naar me toe gekomen om te zeggen hoe verschrikkelijk het was van mijn ouders. Met een brok in mijn keel had ik gezegt dat ik het toch niet meer kon terugdraaien. Ik keek even naar de deur en zuchtte zacht. Ik wilde me vinger op de bel leggen maar de deur werd al open gedaan. Daar stond hij dan… zijn zwart, half lange haar viel lichtelijk over zijn oog heen. Mijn mondhoeken krulde lichtelijk omhoog. Mijn ogen gleden even van zijn hoofd tot aan zijn voeten. Wat was er nu niet perfect aan hem? Voor mij was hij een en al perfectie. Hij was een kop groter dan mij, had bijna dezelfde kledingsmaak als mij… niet zo’n rokje dit, rokje dat achtig iets. Maar dan natuurlijk voor hem anders. Ik bleef hem even een tijdje aankijken,’Mag ik binnen komen?”Vroeg ik toen grijnzend en hij knikte.’Uh ja tuurlijk, Sorry’Zei hij en liet me naar binnen. Hij sloot de deur achter me en hij nam me gelijk mee naar boven toe. Ik bleef even tegen zijn deur een staan en ik keek naar hem.’Ik kan niet lang blijven, justitie zou vandaag blijven.. daar moet ik bij zijn..’Zei ik zacht en hij stapte naar me toe.’Al is het maar een half uur, mijn dag is compleet’Fluisterde hij zag en legde een hand voorzichtig op me wang en drukte zijn lippen lief en teder tegen die van mij aan. Zijn handen voelde ik tegen mijn heupen aan en ik voelde zijn warmte tegen me aan. Mijn handen lagen tegen zijn borst aan en mijn ogen waren gesloten. Hij begon me teder te zoenen, zo stonden we wel een tijdje. Ik verbrak toen het lipcontact en ik keek hem aan, mijn mondhoeken krulden lichtelijk omhoog.’Please Peyton, would you be mine?”Fluisterde hij zacht in mijn oor en ik grinnikte zacht.’Absolutely’Zei ik zacht en drukte zacht een kus opzijn wang. Juist wanneer ik weer zijn lippen weer tegen de mijne aanvoelde en mijn ogen gesloten lagen ging mijn telefoon af. Damnit, waarom juist nu op dit moment? Een zachte zucht ontsnapte tussen mijn lippen door en Taylor liet me langzaam los. Zijn lippen raakte mijn voorhoofd nog een keer. Ik glimlachtte even en had mijn telefoon uit mijn tas gehaald en nam hem op.’Met Peyton’Zei ik even en ik keek naar Taylor.’Pey met mij… Kom je naar huis toe… we moeten naar de rechtbank, er is bewijs en ze hebben bekend.’Zei mijn tante alleen maar en ik viel stil…’Ik kom eraan.’Zei ik zacht en legde me telefoon neer, de tranen prikte weer in mijn ogen…







‘Ik moet gaan… We moeten naar de rechtbank.’Zei ik zacht en liet me even op zijn bed zakken met me hoofd in me handen. Ik voelde een arm om me heen, het was natuurlijk Taylor.’Moet ik met je meegaan? Al ga ik maar mee tot bij je thuis, ik wil je niet alleen over straat gaan nu’Zei hij zacht in mijn oor en streelde met zijn hand over mijn rug heen. Ik kroop op zijn schoot en nestelde me als een klein kind tegen hem aan.’Ik wil niet… Ik wil niet gaan, ik wil ze niet zien’Zei ik zacht terwijl de tranen over me wangen heen stroomden. ‘Ssht het is al goed… je ziet ze nog 1 keer en dan nooit meer’Fluisterde hij zacht en ik voelde zijn lippen tegen mijn wang aan. Ik snikte even zacht en kneep me ogen dicht.’Ga alsjeblieft mee, ik wil niet alleen’Zei ik zacht terwijl ik mijn armen stevig om hem heen sloeg en mezelf tegen hem aandrukte. Hij legde zijn armen om me middel heen en knikte.’Ik ga mee…’Fluisterde hij en ik legde me hoofd tegen zijn schouder aan. Zijn arm lagen om mijn middel heen en hij tilde me op en drukte zijn lippen tegen mijn voorhoofd aan. Mijn voeten raakte de grond weer en zijn hand verstrengelde zich in de mijne. Met zijn duim veegde hij mijn tranen van me wang af en glimlachtte even. Ik keek naar hem en glimlachtte. We liepen naar beneden toe en ik zei gedag tegen Henk en Petra. Zo liepen we naar huis toe, gelijk thuis aangekeken liep ik naar me tante toe.’Mir… Taylor gaat ook mee… voor mij’Zei ik even zacht en ze grijnsde.’Is goed, ik weet alleen niet of hij mee de rechtzaal in mag, maar dat zien we dan nog wel. We moeten nu echt gaan, anders komen we te laat. Chris is al bij de oppasser’Zei ze en ik knikte. Ik liep terug naar Taylor en gaf hem voorzichtig een kus. Een glimlach verscheen rond me mond en zo gingen we naar de rechtzaal toe. We liepen gelijk door naar binnen en ik legde me hand op de klink van de rechtzaal. Ik slikte even en drukte hem naar beneden, maakte hem open. Daar zaten ze dan… de mensen die me ouders hadden vermöörd.