Mijn naam is Lively Lane. Ik woon al zo’n 14 jaar in het kleine plaatsje Seattle in Amerika. Ik heb 2 jaar gewoond in Maryland. Dus ik ben nu 16 jaar. Ik ben net klaar met high school en heb dus mijn diploma eindelijk gehaald. En hoe, mijn jeugd is niet makkelijk geweest, verkeerde vrienden… School ging niet goed. Ouders uit elkaar en dan ook nog het verlies van mijn broer bij een auto-ongeluk. Ja daar heb ik nu nog steeds nare herinneringen aan. Het is nooit leuk om je broertje te verliezen , maar mijn broer was zowat mijn beste vriend. Mijn beste maatje , en nu. We verhuizen terug naar Maryland. In de straat waar mijn broer is omgekomen... Mijn broer had een auto-ongeluk gehad, terwijl ik voor het huis op hem stond te wachten. Ik zal jullie dit allemaal straks gaan uitleggen. Maar nu. Ik ben terug in Maryland, in de straat.... Hoe zal mijn leven gaan verlopen?

Chapter 1: First day back in town.

Het was afschuwelijk. Samen met mijn ouders reed ik de straat in. Mijn ouders waren dan wel uit elkaar , maar ze waren nog wel een soort van beste vrienden. Ze gingen samen op stap als het konden , gingen samen eten , en noem maar op. Mijn vader was dit keer mee voor mij en haar. Omdat we het allemaal moeilijk zouden krijgen. Jay was hier …. Overleden. Met tranen in mijn ogen keek ik via de auto ruit naar buiten toe. Ik haatte deze straat nu al , we reden langzaam langs het huis waar alles gebeurt was. Ik sloeg mijn ogen neer, Het was het huis van mijn oom en tante , we kwamen dus bij hun in de straat te wonen. Die dag was ik dan ook bij hun omdat mijn ouders moesten werken. Jay zou mij komen ophalen, ik was op dat moment 11 jaar, en hij was 18. Hij is dus 7 jaar ouder dan mij. Dit jaar zou hij 25 worden… Mijn broer. Ik wreef met mijn vingers langs mijn ogen af en zuchtte een keer diep. Ik kon dit , ik kon het aan. Ik was sterk genoeg om dit te kunnen. Eindelijk waren we er, het huis waar we een nieuwe start zouden maken. Ik zou hier gaan wonen samen met mijn moeder. Een flauwe glimlach kwam van mijn gezicht af terwijl ik de auto uit stapte. Even keek ik om mij heen. We hadden een vrij groot huis gekocht , groot voor mijn moeder en mij alleen ja. Maar ook te verwachten dat mijn vader misschien ook nog terug in zou gaan trekken.’Ik ben binnen’Zei ik alleen maar even en liep toen naar de deur toe die al open stond. Verhuizers waren alles naar binnen aan het brengen. Ik rende zowat de trap op en opende toen de kamer waar ik zou slapen. Ik keek rond met een grote glimlach op mijn gezicht. Wat zou Jay trots op me zijn geweest als hij wist dat ik hier een hele nieuwe start zou maken , beginnen van voor af aan. Toen ik om mij heen keek voelde ik me steeds prettiger. Ik had een rustige kamer ja. De muren waren heel licht roze geverfd, tegen een crème kleur aan. Mijn bed stond er al , het was een twijfelaar. Dus een anderhalfpersoonsbed ongeveer. Ik ging even op mijn bed zitten met mijn armen naast me. Op de muren hingen wat verschillende schilderijen en foto’s. En voor mijn neus stonden de grote verhuis boxen met mijn spullen. Ik liep er langzaam naar toe en hurkte voor 1 van de boxen neer. Ik begon hem open te maken. Gelijk boven op lagen de zeldzaamste spullen van alles. De spullen die ik had gekregen van Jay. Met een glimlach begon ik het uit te pakken. Fijn om alles weer terug in mijn kamer te zetten. Dat zeker ja. De foto lijstjes gingen op mijn nacht kastje en de posters begon ik aan de muur te hangen. Ondertussen had ik mijn iPod aangesloten op de boxen en door mijn kamer heen ging de muziek van The Script. De band die ik helemaal geweldig vond. Maar dat was heus niet de enige band. Ik was echt een muziek liefhebber dat zeker. En wat mensen niet echt van me verwachten was ik juist wel het type dat van een bepaalde rock achtig iets in de muziek hield. Een harder iets. Maar daar hadden we het nu niet over. Ik was nog steeds mijn kamer in aan het richten en zelfs nu begon ik me al thuis te voelen. Dit werd mijn kamer. Mijn eigen kamer, met het nieuwe leven. Ik was zo erg in gedachte verzonken dat ik nog niet eens in de gaten had gekregen dat mijn moeder had geroepen voor het eten. Ik drukte mijn iPod uit en liep vervolgens terug naar beneden toe, met nog steeds een glimlach op mijn gezicht.

Reageer (1)

  • Database

    Ben benieuwd! (H)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen