The End

Emmet keek me even raar aan. Het duurde even dat de bedreiging was om hem te stoppen. "Ik heb je door"bromde Edward op een kille boze manier.
Emmet zuchte en wenkte Jasper. SAmen pakte ze hem goed beet en tilde en sleurde hem mee naar een andere kamer. IK liep naar Dana die bevend op de grond in elkaar zakte. Ik pakte haar op mijn schoot en wiegde haar heen en weer. "W-w-w-waarom?" zei ze zachtjes. "HIj wilt altijd het beste voor zijn familie"zei ik ook Edward niet begrijpend. Esmé kwam binnen met een glas water. Dana nam een slok en snoot haar neus. Vervolgens stond ze op en liep ze naar de bank. Ik wist al zeker dat Edward straks spijt zou hebben. Hij deed alles voor hij nadacht. Ik hoorde Edward boven praten tegen Carlisle?. Ik probeerde te luisteren en hoorde dat Edward nogal boos praate. Ik besloot mee te luisteren voor als hij nog boos zou zijn. "Ik kon er niks aan doen, ik kreeg een rode waas en ik was mezelf niet meer verdomme. Ik wou me nog tegen houden maar dat lukte niet. Ik had mezelf nefit meer in de hand." Ik knikte in me zelf. Edward kwam naar beneden. HIj stak zijn hand uit naar Dana die het aarzelend aan nam. "Dana het spijt me van wat er zonet gebeurd is. Ik had mezelf niet meer in de hand. Ik heb een kleine verschuldiging voor je meegebfracht." Hij praate weer eens ouderwets. Hij pakte zijn hand terug en stopte hem even in zijn breokzak. Hij had een klein bedeltje op zijn hand liggen. Het was een bloem met een steentje in het midden. IK wist gelijk dat het er een was van zijn moeder. Ik zag dat DAna groote ogen kreeg en ik lachte.

Ik liep naar Edward en nam hem in mijn armen. We kuste elkaar. Ik zag Nessie en Jake hetzelfde doen. Maar toen pakte ik zijn hadn en trok hem mee. We renden naar het weilandje. We vielen in het gras op elkaar en begonnen weer te zoenen. Ik weet niet hoelang maar ik wist zeker dat wij voor eens en altijd gelukkig zouden zijn. De Volturi kon de pot op. Wij hadden een gezin met mooie kinderen en kleinkinderen. Ik zou Jake nooit te hoeven missen op een geode manier. CHarlie zou ik altijd kunnen zien. Renee en Phil ook nog. Mijn leven was kort geweest met in het begin weinig spedciale dingen. Toen kwam Edward en mijn leven veranderde voorgoed. Ik had nog nooit spijt gehad over mijn keuzes en was dus gelukkig.

EINDE