008

‘Ja, misschien heb je wel gelijk. Ach ja, ik wou je gewoon even laten weten dat je vader en ik straks samen gaan eten in een restaurant. We zullen pas thuiskomen als jij al slaapt en morgen vertrekken we beiden terug vroeg naar ons werk dus zal je ons tot morgenavond niet meer zien. Vind je dat heel erg? Je kan toch even voor jezelf zorgen, hé?’ vroeg ze met een glimlach. Ik glimlachte alleen maar terug. Ik was het ondertussen al gewend om ’s zaterdags alleen thuis te zitten.
‘Dat is niet erg, mam. Ik was toch al van plan om morgen eventjes naar het winkelcentrum te gaan. Ik heb daarstraks al mijn huiswerk al afgemaakt.’ Ze knikte enkel en gaf me een kus op het voorhoofd.
‘Papa gaat rechtstreeks naar het restaurant dus hem ga je helemaal niet meer zien tot morgen. Ik vertrek binnen 5 minuutjes.’ Deelde ze mee en ze glimlachte nog even. Ik wou nog ‘oké’ zeggen maar ze had de deur achter zich al dichtgetrokken.

Exact vijf minuten later werd er ‘Tot morgen, lieverd!’ naar boven geroepen en werd de voordeur dichtgetrokken. Nu was ik dus helemaal alleen thuis. Ik zette me af van het bed, pakte mijn tekenblok en liep naar mijn bureau. Daar installeerde ik me voor een avondje tekenen.
Eerst was ik van plan om Becca’s tekening af te maken maar toen ik daar 20 minuten mee bezig was kreeg ik ineens een geweldig idee voor een tekening en legde ik het onafgewerkte portret weg. Ik nam vlug een nieuw blad en begon te tekenen.

--Note;Dag lieve lezers,
eerst wil ik jullie allemaal bedanken dat bijna niemand zijn abo heeft verwijdert terwijl ik op reis was. Leve het geduld c: Dan wil ik ook zeggen dat ik op vakantie veel geschreven heb, maar bijna niets aan deze story. Geen zorgen, ik stop niet met deze story. Maar als ik schrijf zonder inspiratie komen er toch alleen maar slechte deeltjes van. ik hou van jullie allemaal, één voor één, lieve abboneetjes '(l