41- Rosalie

Rosalie POV
Lilly had net janes verhaal verteld, het verhaal van haar mensenleven. en dan keek ze plots naar mij. 'Dus in vampiertermen, zou je Jane kunnen zien als mijn moeder, maar dan moet je gewoon een paar generaties overslaan, zoals met Rose.' zei ze. Jane keek niet om toen lillys verhaal ten einde was, ze bleef gewoon zitten, en legde haar voeten in het water. Ik merkte dat mijn hele familie plus de wolven naar me keken. Lilly glimlachte en raakte mijn hand aan toen ze langs me liep naar de keuken. Zowat alle wolven, die nu weeral honger hadden, volgden haar, en natuurlijk Seth en Embry als kleine kwispelende puppies. Mijn hele familie passeerde me en ging weer naar binnen alsof er niet echt iets gebeurd was, alsof dit al lang geweten was. Ik stamde af van een vampier die ik nog geen drie maand geleden de nek af wou bijten, een vampier die mij en mijn familie dood wou, die het leuk vond als iedereen bang was van haar en de macht die ze uitoefende. Ik kon haar noch ruiken noch zien. Ik wou dat ik haar kon verdrinken in die rivier maar zodra ik iets zou proberen zou ik op de grond liggen sidderen van de pijn,´misschien was het dat wel waard als ik haar arm er van kon trekken. Ik draaide me naar het huis, en zag Edward en Alice kwaad staan kijken, ookal keek Alice bezorgd. ik liep heel even naar binnen. 'Wat heb je gezien?' vroeg ik stil aan Alice. Ze keek me aan met grote ogen. 'Jane, in stukken en verbrand en de Volturi die achter ons aan komen tot we allemaal zijn uitgeroeid.' zei ze, ze zag Lilly lopen. 'En zij' zei ze met een knikje.'Gaat jou vuurberg aansteken, uit woede, omdat je haar moeder en vriendin hebt vermoord.' zei ze met donkere ogen. Zoveel had ik er ook niet voor over, mijn familie en Lilly. Ik schudde mijn hoofd en ging weer naar buiten. Jane had nog steeds niet bewogen, ik wist niet of ik de confrontatie wel aan kon, en of ik die wel aan wou gaan met Jane, mijn "moeder" zoals Lilly haar noemt. ik liep tot ik op een meter van haar afstond. Nog steeds bewoog ze iets. 'Tong verloren?' vroeg ik op een opstandige toon, ik verhulde mijn haat voor haar niet. 'Nee, Rosalie.' zei ze zacht. Ik wou niet dat ze mijn naam uitsprak, niet zo. Het klonk alsof er spijt in doorklonk, en dat paste niet bij haar. Als zij ging zielig doen, had ik het recht niet om haar te haten, en ik was zeker dat ze dat ook wist. 'Je haat me.' zei ze zacht, ik dacht een traan in haar stem te horen. ik wachte even om het dramatische effect te verbeteren. 'Goed dat je dat zelf weet.' zei ik op een normale toon. 'Nogtans heb ik je nooit iets gedaan.' zei ze weer. ik snoof sarcastisch en luid. 'Hmm, Jammer dat ik me dat anders herinner. Met Victoria, met Reneesmee...' zei ik. 'Ik heb je nooit iets gedaan, en ik heb nooit de intensie gehad om jou of je "echtgenoot" iets aan te doen.' zei ze. ik keek haar aan, en ik wist dat mijn blik razend was. 'Dus de rest van mijn Familie doet er niet toe, die vermoord je zonder probleem?' vroeg ik. Jane draaide haar om, ik snapte haar gezichtsuitdrukking niet. 'Moorden begaan, is nooit gemakkelijk. Ook al waren ze verdiend zoals bij Royce King of bij Nicolas Hale.' zei ze. Ik kromp een beetje ineen by de naam van Royce. 'Waarom zou je dat vergelijken met jou man, en hoe weet je van Royce?' vroeg ik. Het voelde aan alsof ik een opgejaagd dier was die zo dom was geweest om te blijven staan om het roofdier van me af te schudden, maar het roofdier rook mijn plannen nog voor ik ze kon uitvoeren. 'Jij hebt Royce vermoord omdat hij je mishandeld had, je voor dood had achter gelaten op straat, je vernederd had en je leven had stukgemaakt.' zei ze terwijl ze haar bovenlip en beetje optrok. Ze keek kwaad, maar het leek alsof ze boos was op ROyce en niet op mij... 'Ik weet niet of je de laatste tijd nog hebt opgelet in de geschiedenisles, wanneer het over de middeleeuwen ging, maar die tijd was erger dan toen jij leefde.'zei ze. 'Ik hield van iemand van mijn leeftijd, maar die jongen werkte bij de paarden en was niet goed genoeg voor een jongedame van mijn stand, ik trouwde een Hertog toen ik elf of twaalf was. Ik zag hem voor het eerst aan het altaar, hij was 20 jaar ouder en lelijk! ik mocht amper naar buiten, en wetende dat Kent bekend staat om zijn kasteeltuinen, ik was er dol op, en dat wist hij heel goed. het is een wonder dat Alec en ik samen bleven wonen. Aro en Eleazar gaven me een uitweg, de enige manier om uit Nicolas zijn klauwen te ontsnappen, en net zoals jij heb ik mezelf gewroken. Alleen had ik geen trouwjurk aan.' Zei ze met een klein lachje. ik rilde, niet van haar verhaal, maar van het feit dat ze alles wist over mij. 'Hoe?' vroeg ik, ze begreep wat ik bedoelde. 'Denk je dat ik ooit maar iets van mijn moedergevoelens ben kwijtgeraakt? Ik heb mijn eigen kinderen zien opgroeien, en hen wel zien trouwen met wie ze wilden. ik heb mijn kleinkinderen zien opgroeien en zien sterven. ik heb elk van hen gezien op de belangrijkste momenten in hun leven. Ik wist dat Carlisle je zou vinden, maar niet op de plaats waar Royce je achterliet. Ookal zat je onder het bloed, ik heb je verlegd naar een plaats waar ik wist dat Carlisle je zou vinden.' zei ze, ze keek weer naar het water. Hier kon ik niet mee... waarom had ze me verlegd tot waar Carlisle me zou vinden? ik keek naar haar. 'Maar waarom heb je dat gedaan?' vroeg ik verbaast. ze zei niets,maar ik hoorde en stem achter me die wel antwoord gaf. 'Ze wou je redden, maar durfde je zelf niet te veranderen uit angst dat ze je zou vermoorden, en ze had het gevoel dat Aro je niet had, en als je wel een goede gave had, dan wou ze dat je die keuze zelf maakte. Ze kende Carlisle, en ze wist dat hij je wel kon helpen, dat hij ervoor kon zorgen dat je gelukkig werd.' Ik draaide me verschrikt om naar ... Lilly. ik zag een traan in haar oog, maar ze glimlachte naar me. 'Ze heeft je in de gaten gehouden, tot je bij Carlisle kwam. Aro had het vermoeden dat jullie famillie waren, omdat je zo goed op rosella leek,net zoals ik.' zei ze. ik knikte. Jane keek naar mij en naar Lilly. 'Het lijkt alsof het altijd mannen zijn die ons de das om doen.' zei ze zacht, Lilly lachte en zette zich tegen Jane aan. ze keek vragend naar mij, maar toen ik mijn hoofd schudde, maakte ze zo'n pruillipje waar ik niet tegen kon, dus zette ik me naast haar, met mijn hoofd op haar schoot. 'Hoe heb jij het gedaan?' vroeg ik zachtjes aan Jane. Ze gichelde heel meisjesachtig bij het gedacht aan dat moment. ik vond dat het wel bij haar paste, maar het maakte niet meer zo ...Boos zoals in het begin. 'ik was al superbleek dus daar moest ik niets aan veranderen, ik moest gewoon zorgen dat ze me niet in brand staken, en dat ik er precies zo uitzag alsof ik uit een duur kasteel kwam, wat betekende dat Aro een dure jurk voor me kocht. Ik droeg een hoofdjuweel dat ik van Marcus mocht lenen, hij is de meest te vergelijken met ... Carlisle. Ja, hij is de Carlisle van de Volturi.' zei ze knikkend. 'Ik ging snel naar het dorpsplein waar hij zou zeggen dat ik een heks was. Samen met Alec had ik een paar vleugels gemaakt, en doordat ik snel was, leek het alsof ik vloog. Ik stond op het dak, het was een donkere dag dus dat kwam perfect uit. Ik stond op het dak met mijn vleugels aan, en keek neer op de mensen die er stonden. Ik sprong naar beneden bij de mensen, vlak naast Nicolas. Hij gilde, iedereen gilde. Ik vertelde hen, dat ik geen heks was, maar een engel opgesloten in het lichaam van een meisje. -Aro kende iemand die het weer kon beinvloeden en die stond aan onze kant.- Ik zei hen dat God hen zou straffen, dat het daarom zo donker was. die vriend van Aro zorgde ervoor dat het de hele dag pikdonker bleef, en dat vanaf de dag ernaa het erg hard ging regenen. ik zei dat God me terug gestuurd had on een paar dingen recht te zetten, en terwijl ik dat zij, brak Alec in alle stilte de nek van Nicolas. Het was een leuk tafereel.' zei ze lachend. vreemd genoeg, begon ik aan Jane te wennen. ik begon haar te zien als iemand die inderdaad mijn moeder zou kunnen zijn... in vampiertermen uiteraard.