Chapter 15~

Charyl

"nu ga je me vertellen wat er is" Dersyl knikt eventjes kort en haalt nog een keer diep adem, "ik voel me zo schuldig" "waarover voel je je schuldig, kom op Dersyl je weet dat je alles tegen me kan vertellen" Dersyl knikt weer "A-amy" stottert hij en hij begint weer te snikken, mijn ogen worden groot, "Dersyl, kun je me alsjeblieft vertellen wat er met Amy is" Amy had mij al niet meer gebeld sinds we hier kwamen, toen ik haar belde nam ze de hele tijd niet op, ik had er verder ook niet bij nagedacht dat er iets aan de hand kon zijn, altans ik hoop zo dat er niets met Amy is gebeurd. "t-toen ik die kast bij Amy omgooide" Dersyl haalt nog een keer diep adem, "is de kast op Amy zelf gevallen" "WAT w-wat heb je toen gedaan?" "ik ben het huis uitgerend, en toen ik bijna uit de straat was kwam de ambulance eraan" ik begin nu te huilen. "Dersyl je moet me zeggen of ze nog leeft" Dersyl begint nu nog harder te huilen "i-ik weet het niet, oh Charyl ik voel me zo schuldig" "als ze het niet overleeft he, dan vergeef ik je never nooit meer van heel mijn leven" en ik been de kamer uit. Ik loop naar mijn eigen kamer pak mijn koffer onder mijn bed vandaan en begin mijn kleren erin te doen "wat ga je doen?" komt Cody de deur binnen vallen, "ik ga naar Amy" en ik begin weer te huilen. Cody komt naar me toe en spreid zijn armen uit, ik laat me snikkend in zijn armen vallen, hij fluisterd allemaal lieve dingen in mijn oor net zoals ik net bij Dersyl had gedaan. Een kwartiertje later begin ik weer rustig te worden. Cody neemt me mee naar mijn bed, haalt mijn koffer eraf en daarna gaat hij zelf op mijn bed zitten met mij op zijn schoot. Nu ga jij is even aan ome Cody vertellen wat er is en waarom Dersyl huilt. Ik kijk naar mijn handen en begin te vertellen "toen gisteravond toen het zo hard regende toen kwam Dersyl toch later thuis?" Cody knikt "Toen heeft hij gezegd dat hij naar Amy was en dat hij daar een kast had omgegooid?" weer knikt Cody. "nou toen Dersyl die kast heeft omgegooid toen is die kast op Amy gevallen" en ik begin weer te huilen, "dus nu wil je graag naar Amy toe"? vraagt Cody, ik knik. "als jij nu eerst even gaat slapen, dan zal ik het er met je ouders over hebben, want volgens mij ben jij nu kapot moe" ik knik. "kom, sta is op" zegt Cody, ik sta verbaast op "ik moest even je pyama pakken"zegt Cody, ik tover een klein glimlachje op mijn mond, als ik even later de pyama aan heb ga ik in bed liggen,
"ik blijf bij je tot je in slaap valt en dan ga ik het er met je ouders over hebben" zegt Cody terwijl hij ondertussen bij mij in bed komt liggen en zijn armen om mij heen slaat, niet veel later val ik in een onrustige diepe slaap.