005

Een klein halfuur later stonden de beginlijnen op mijn blad en kon ik zonder haar als voorbeeld verder. Ik verzette me een beetje en bekeek alles nog eens goed voor ik Becca liet gaan. ‘Oké, Becs. Het is goed zo, je kan je terug normaal zetten.’ Zei ik met nog steeds mijn ogen op mijn blad gericht. Ik hoorde Becca zich uitrekken en keek op. Ze liep naar haar tas in de hoek en deed hem om. Ik keek naar de klok en wist dat het voor haar tijd was om te gaan. Ik legde mijn tekenblok weg en liep naar de deur. Ik wist dat Rebecca me toch zo zou volgen. Ik liep de trap af en eenmaal beneden riep ik richting de keuken dat Rebecca weg was. ‘Dag Rebecca!’ en ‘Tot morgen!’ waren mijn moeders simpele antwoorden. Ik deed de deur voor Rebecca open, gaf haar een knuffel, zwaaide haar uit en deed de deur dicht. Ik liep door naar de keuken pakte een groot glas cola en liep terug naar boven. In de verte hoorde ik mijn moeder nog ‘We gaan zo eten hoor!’ roepen maar ik zat te ver met mijn gedachten om het ook weldegelijk tot me te laten doordringen.

‘Eten!’ hoorde ik een stem naar boven roepen. Ik legde stilletjes mijn potlood weg en liep naar beneden. Eenmaal beneden zag ik dat ook mijn vader thuisgekomen was.
‘Hoi pap.’ Zei ik en gaf hem een kus op het voorhoofd. Dit deed ik elke dag.
Ik ging rechtover hem gaan zitten en wachtte tot het eten op tafel stond.
‘Hoe was school, lieverd?’ vroeg mijn vader.
‘Goed.’ Mompelde ik, en zei toen met een iets sterkere stem: ‘En hoe was werk?’ Hij glimlachte alleen maar en knikte. Dat nam ik aan als ‘goed’.
Mama zette een grote pot op tafel en ik keek er hongerig naar. Maar eenmaal ik zag wat erin lag trok ik mijn neus en verdween mijn honger als sneeuw voor de zon. Dit ontging mijn moeder niet en lachte alleen maar.
‘Wacht lieverd, jouw vlees komt zo.’ Zei ze alleen maar. In afwachting hiervan schepte ik al aardappelen en groenten op. Mam pakte een vork en legde vanaf een klein pannetje mijn ‘vlees’ op mijn bord. ‘Hmmm.. Dàt ziet er al heel wat beter uit.’ Zei ik kijkend naar mijn vervangvlees. Ik was namelijk vegetariër. Ik snapte gewoon écht niet hoe mensen lévende wézens konden opeten! Spijtig genoeg deelden mijn ouders deze mening niet met me en aten zij nog steeds elke dag vlees tot grote afkeuring van mij.
Ik viel aan op mijn eten en blijkbaar had ik grote honger zonder dat ik het zelf doorhad, want mijn bord was binnen de kortste keren helemaal leeg. Ik complimenteerde mijn moeders kookkunsten elke dag na het eten en liep dan terug naar boven om verder te tekenen. Vandaag was daar niks anders aan.

--Note;Ik wéét dat het langdradig begint te worden. En het zal ook nog een paar deeltjes duren eer Niall erin komt. Maar deze deeltjes moeten erbij zodat het verhaal later duidelijk word. Ik hoop dat jullie niet afhaken omdat het te lang duurt. <3