001
Op en af, doorgaan en stoppen.
Zonder reden of zonder hoppen.
Leven vergooien, tranen verkopen.
Doodgaan of voor je leven lopen.
Zonder reden of zonder hoppen.
Leven vergooien, tranen verkopen.
Doodgaan of voor je leven lopen.
Dit gedicht hadden we vandaag gezien in de les Nederlands. Op het eerste niks speciaals, denk je? Wel, als je in mijn hoofd zou leven zou je wel iets heel anders denken. Ik ben een beetje een freak. Ik luister naar rare muziek, kijk naar alles van een objectieve kant en ben een geboren filosoof (dat zegt oma toch altijd).
Ja, ik ben een freak. Ik heb maar 1 vriendin, die me door dik en dun steunt, en me niet ziet als een buitenbeentje, maar als een echt persoon.
Ik was altijd al een buitenbeentje, op mijn vorige school ook. Dat veranderde dan ook niets op mijn eerste dag in het St.- Paulus, al was er wel één meisje die het aandurfde om het ‘nieuwe’ meisje met de rare looks aan te spreken. En dat was het begin van een mooie vriendschap tussen mij en Rebecca.
Ik liep naar huis kijkend naar mijn schoenen. Dat deed ik altijd als ik wandelde, ik kreeg er ongelooflijke nekkramp van maar als ik nog maar één seconde mijn ogen van mijn schoentippen zou loslaten stuikte ik al op het kleinste steentje. Mam en Becca zeiden dat het allemaal tussen mijn oren zat, maar ik wou er niet naar luisteren. Het was toch hun probleem niet als ik altijd wandelde met mijn ogen gericht op de grond? Misschien niet zo goed voor mijn sociale leven -als ik dat al had-, maar dat kon me toch niet schelen.
Terwijl ik naar huis wandelde dacht ik na over wat er vandaag was gebeurd op school.
Ze hadden me weer nog eens uitgescholden en ik had terug gedaan alsof ik ze niet hoor, maar elke keer, keer op keer doet het me zoveel pijn dat ik gewoon in huilen zou willen uitbarsten. Maar ik hou me in, want dat is juist wat de pestkoppen willen zien: tranen.
Rebecca zei dat ik het me niet moest aantrekken, en het gewoon buiten moest sluiten. Maar hoe kan je dat nu doen? Als heel de kantine je zit uit te lachen omdat je uitgeglipt was. Ik was de grap van de school. Ben ik elke dag trouwens. Elke keer gebeurt er wel iets met me. Is het niet dat ik uitglijd, dan is het wel dat ik ergens tegen een openstaande locker loop. Of ik tegen iemand aanbots. Of, nog het ergste van al, in de weg van de populaire kids sta.
--Note ; Volgend hoofstukje komt Niall er -onrechtstreeks- in (;
Reageer (1)
Abooo
1 decennium geledenIk ga morgen verder met lezen, nu ga ik pitten.