Foto bij 25. Staring in his beautiful eyes...

Sorry, sorry, sorry dat ik zooo lang niet heb geschreven maar ik begin weer..!! ik was nogal inspiratieloos!
xx
p.s. fijne vakantie allemaal!

25. Sophie's point of view

Ik staar in zijn prachtige ogen. Ze twinkelen mooi in het licht kijken me diep aan. De vlinders in mijn buik slaan helemaal op hol en ik voel het bloed alweer omhoog stijgen. Konden we voor altijd maar zo blijven staan. Ik kan hem alleen maar aanstaren. Plotseling dringt er een schel en hard geluid mijn oren binnen. Verschrikt kijk ik op. Opeens dringt er weer tot mij door waar we zijn. ´Shit!!´ roep ik uit. ´Mijn 1e dag en ik ben al gelijk te laat´ mompel ik gefrustreerd tot mijzelf. Seth kijkt me beteuterd aan. ´Sorry, ik had het niet door´ fluisterd hij zachtjes. Hij is ook zooo lief voor me. ´Nee, maak je niet druk, jij kan er niets aan doen´ zeg ik gelijk tegen hem. Ik wil niet dat hij zich schuldig gaat voelen. Een klein, lief glimlachje ontstaat op zijn gezicht. Als vanzelf moet ik ook glimlachen. Dan merk ik opeens dat we nog steeds hand in hand in een lege kantine staan. Ik kijk voorzichtig op mijn horloge en zie dat ik al 10 minuten te laat ben voor de les. Zuchtend laat ik Seth's handen los. Nu kan ik al helemaal niet naar de les gaan. Het enige positieve aan de zaak is dat Seth waarschijnlijk ook les had en ik nu alleen met hem ben. ´Wiskunde kan ik gelukkig wel missen´ hoor ik hem naast me zeggen. Een opgeluchte zucht ontsnapt uit mijn mond. Gelukkig is hij niet boos op me. ´Het spijt me Seth, ik euhh, had je niet zo lang aan mogen staren, door mij ben je te laat´ zeg ik dan maar. Verbaasd kijkt hij me aan. ´Jij kan er niets aan doen hoor, Sooph!, ik ben echt niet boos op je ofzo´ antwoordt hij nog steeds verbaasd. Gelukkig maar, denk ik in mijzelf. Plotseling schiet er een leuk idee door mijn hoofd. ´Seth?´ vraag ik hem zacht. ´Ja?´. ´Na dit uur hebben we toch nog maar 1 uur, dus we kunnen net zo goed gaan´ zeg ik half smekend tegen hem. Seth begint te lachen en pakt mijn hand vast. Gelijk springen er duizenden elektrische vonkjes door mijn lichaam. ´Zullen we dan maar gaan, ik weet een heel mooi plekje bij het strand´ zegt hij en trekt me lachend mee.

Reageer (1)

  • kleurtjes

    Oooooeeeee spijbelaaaaarsss
    Xx

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen