Masked || O15

Al snel was het weer avond en was het avondeten al op. Tijd om naar onze kamers te gaan, dus. Niet al om te slapen maar om ons terug te trekken, zoals de leerkrachten het noemde.
Hailey had niets meer tegen me gezegd, net zoals Blaine en ik had een beetje schrik voor wat er in de kamer op me te wachten zou staan. Daarom bleef ik zo lang mogelijk beneden bij Shannen en Chris staan.
‘Oh, kijk eens, Raina! Het papiertje hangt er al!’ Riep Shannen door de gang terwijl ze naar het bord liep waar de mededelingen op stonden. Nu hingen er alleen nog maar dingen zoals lessenroosters en plannetjes van de school dus ik snapte helemaal niet wat Shannen bedoelde.
‘Welk papiertje?’ Vroeg ik terwijl ik dichter bij haar ging staan. Als snel wist ik wat ze bedoelde. Tussen de lessenroosters hing een rood gekleurde papier met daarop in het groot geschreven : GEMASKERD BAL! ‘Wanneer is het?’ Vroeg ik aan haar.
‘Volgend weekend al. En ik hem niets eens een kleed, laat staan een masker.’
Plots schoot me een geweldig idee te binnen. Ik keek naar Shannen, die meer eerst raar aankeek, maar toen ik met mijn hoofd naar Chris gebaarde, die er wat verveeld bijstond, snapte ze wat ik bedoelde. Eerst keek ze een beetje bang maar door mijn dringende blik opende ze toch haar mond.
‘Euh, Chris. Zou je misschien met mij willen gaan?’ Kwam er een beetje stotterend uit. Het maakte niet uit hoe het gezegd werd, zolang het maar gezegd werd.
Nu keek Chris pas op en keek haar eerst een beetje raar aan. ‘Hu? Oh ja, dat is goed hoor.’ Hij verplichte zichzelf om te glimlachen. Echt overtuigend kwam zijn antwoord nu ook wel niet over waardoor Shannen beschaamd wegkeek. ‘Maar nu moet ik gaan.’ Zei Chris daarna.
Wanneer Chris uit het zicht was begon Shannen te praten. ‘Ik zei het toch. Ik zei het toch!’ Herhaalde ze heel de tijd. ‘Voor hem is het gewoon allemaal een grap! Ik had het nooit mogen vragen! Nooit! Zie je nu wat ervan gekomen is? Hij wilde zo snel mogelijk weg.’ Shannen gooide haar armen in de lucht waarna ze verdrietig naar de trappen keek waar hij verdwenen was. ‘Ik ga slapen.’ Zei ze dan maar en liep de trappen ook op.
Ik zuchtte en liep dan maar achter haar aan naar mijn eigen kamer. Chris was er gewoon met zijn gedachten niet bij. Hij deed raar en dat was al voor Shannen het vroeg.
Ik blijf even stilstaan voor mijn slaapkamerdeur. Wat moet ik nu doen? Gewoon binnen gaan en niets zeggen of moet ik doen alsof er niets aan de hand is? Ja, nee, dat gaat niet werken. Zei gewoon wat het beste uitkomt en kijk of ze erop reageert.
Ik duw de deur open en zie Hailey daar staan met een koffer op haar bed. Ze kijkt niet eens op. Ik doe de deur weer dicht en kijk de kamer eens deftig rond. Alle spullen van haar zijn weg. ‘Wat ben jij aan het doen?’ Vroeg ik verbaasd. Nu pas lijkt ze me op te merken.
‘Ik pak mijn koffer. Zie je dat dan niet?’
‘Waarom?’
‘Omdat ik wegga, weg van jou.’ Ik kon mijn oren niet geloven. Want heb ik nu toch fout gedaan?




Wie haat er Hailey? I do! Wie nog? <3