Chapter 9

Woensdag, 1 December 2010

Regendruppels kletterden als stenen op het blik met wielen van mijn broer. Ryan. Mijn broer. Hij schreeuwde van alles dat door mijn hoofd bonsde. Ik kon het niet volgen. Ik probeer terug te praten, hem te kalmeren. Er kwam geen geluid uit mijn keel. Hoe moest ik ook alweer praten? Paniek. Het geluid van de auto, Ryan's stem verdween als sneeuw voor de zon. Zijn armen bewogen driftig boven zijn hoofd en zijn mond stond niet meer stil. Hij snapte niet dat ik hem niet hoorde. Hij keek alleen maar boos naar me, teleurgesteld. Wanhopig probeerde ik hem duidelijk te maken dat ik niks verstond van wat hij zei, niet terug kon praten. Maar hij begreep het niet. Tot de verblindende koplampen razendsnel naar ons toe kwamen. Ryan draaide zijn stuur om en ineens was al mijn geluid terug, maar op in zijn hoogste volume. Het deed pijn.

'Hayley, Hayley!' ik schoot omhoog en botste hard met mijn hoofd ergens tegen aan. Ik greep naar mijn hoofd. Mijn hand was drijfnat. Ik zweette me te pletter. Langzaam kwam ik weer bij zinnen en realiseerde me dat ik netjes in mijn bed lag. 'Gaat het wel?' 'Hm.. Jawel, ik ga even..' ik zette mijn voeten naast mijn bed. 03:34 stond er op mijn wekker. Nachtmerrie, alweer. Dat was lang geleden. Ik haalde mijn handen door mijn vochtige haar, wat voelde dit smerig. 'Hayley, even blijven zitten' Adriana wreef over mijn rug. 'Het was een nachtmerrie, ik ben er alweer' 'Je was zo aan het schreeuwen ik schrok me een hoedje' 'Sorry, ik ga even wat water drinken' ik schoof mijn voeten in mijn koude pantoffels. Gadver wat was het hier eigenlijk koud. Tanden klapperend liep ik naar het aanrecht en knipte het lichtje aan. Adriana zat nog steeds een beetje verschrikt op mijn bed. 'Wat droomde je?' 'Oh.. Dat weet ik al niet meer' nee fuck. Ik loog. 'Dat heb ik ook altijd, ik vind dat stom' ik acteerde een lachje 'Ja ik ook'. Ik dronk mijn water op en leunde op het aanrecht en zuchtte een keer. Zo herladen. Ik knipte het lichtje uit en liep weer naar mijn bed en kroop weer de warmte tegemoet. Adriana was inmiddels ook weer in haar bed gaan liggen 'Gaat het alweer?' 'Ja prima, weltrusten' 'Oke mooi, slaap lekker'

De wekker rukte me weer uit mijn nu wel rustige slaapje. Wat een leuke hobby was dat dansen toch. Weer mijn warme bed uit, de koude wereld in. Ik liep met kleren naar de badkamer. Ik bekeek de zombie in de spiegel, ik zag werkelijk niet uit. Ik draaide gapend de douche open en stapte er onder. Het tikkende water op mijn hoofd bracht me terug naar mijn droom. Ik had al een jaar geen last meer gehad van de nachtmerries. Deze was anders dan anders. Alles was duidelijk en echt. Na een tijd had ik het een plaatsje kunnen geven. De shampoo spoelde uit mijn haar en ik draaide even later de kraan uit. Toen ik met een handdoek op mijn hoofd de badkamer uitliep lach Adriana nog te slapen. Ik liep langzaam naar haar toe en trok de deken van haar af. 'Verdomme' mompelde ze schor. 'Hup hup opstaan, we gaan een keer op tijd komen' vandaag begonnen we met een paar uur gewoon school. We hadden Engels, Scheikunde en geschiedenis. Joepie, klinkt goed. Not. Adriana schuifelde vloekend en zeurend naar de badkamer. Toen ook Adriana haar tas had gepakt en alles had gefatsoeneerd, liepen we naar beneden om te ontbijten. 'Ik ben zo blij dat we vandaag op een normaal tijdstip met school beginnen. Serieus zo vroeg kan ik echt nog niet nadenken' 'Kan jij nadenken?' Adriana duwde me met haar heup opzij en pakte twee bolletjes uit een mandje. Ik ging opzoek naar een apparaat waar koffie uit kwam. Gevonden, al vrij snel. 'Adriana moet je ook?' riep ik wijzend naar het apparaat en een boze blik van de vrouw achter de bar ontvangend 'oui' ik zette er twee kopjes onder en drukte op het knopje "cappuccino". Met veel lawaai kwam het apparaat tot leven. Wat me nog een boze blik van de barvrouw opleverde. Zeur niet zo zuurpruim. Adriana had onze dienbladen gevuld met eten, nouja zo ongeveer, en ik zette de kopjes koffie erop. We liepen richting een tafeltje en gingen zuchtend zitten. 'He, mag ik misschien bij jullie komen zitten?' we waren net begonnen met eten toen er een meisje naast onze tafel kwam staan. Ze had haar zwarte haar in een warrige staart gebonden en droeg een trui met een panty. Ze zag er door haar bril enorm slim en verlegen uit. Doordat ik haar opserveerde vergat ik antwoord te geven en kroop ze steeds dieper in elkaar 'Sorry ja natuurlijk' een glimlach verscheen op haar gezicht en ze ging op een stoel zitten. 'Leuk, ik ben Adriana' Adriana stak vrolijk haar hand uit het meisje pakte het voorzichtig vast 'Courtney' 'Leuke naam, dat is Hayley' ze wees naar me en ik schudde ook Courtney's hand. Ze zette haar bril af en ineens kwam haar gezicht me heel bekend voor 'He, wij zitten in dezelfde klas' Wauw Hayley, dat klonk ontzettend raar 'Sorry, dat klonk stom. Maar ik had je niet herkend' 'Geeft niks, ik val ook niet zo op' 'Dat maakt toch niet uit, we verven niet allemaal ons haar rood' ik stak mijn tong uit naar Adriana 'Er is helemaal niks mis met mijn haar' ze legde haar handen op haar hoofd. Courtney grinnikte.