Epiloog

Nicklas Bendtner

Ik zag een wit fel licht, het welbekende witte licht. Ik ging erop af en werd langzaam door het gat heen gezogen. Ik sloot mijn ogen omdat het licht te fel werd. Een paar seconden later voelde ik vaste grond onder mijn voeten. Ik opende mijn ogen en knipperde een paar keer. Het was prachtig, alles wat hier is ziet er geweldig uit. Ik slenterde rond en keek om me heen. Serieus, het is hier echt prachtig. Het is alsof alles hier perfect is, alsof alles klopt. ‘Nicklas, ben jij dat?’ hoorde ik een prachtige stem zeggen. Ik draaide me om en zag haar staan. ‘Nia.’ Glimlachte ik. ‘Maar wat. Hoe. Waarom?’ vroeg ze verbaasd en ze kwam dichterbij. ‘Wat heb ik op aarde te zoeken als jij er niet bent? Jij bent mijn wederhelft, zonder jou kan ik niet leven.’ zei ik zacht en ik keek Nia met een glimlach aan. Nia haar ogen begonnen te schitteren. ‘Je bent hier gekomen, voor mij?’ vroeg ze en ze pakte mijn hand vast. ‘Ja.’ Glimlachte ik en ik drukte mijn lippen op die van haar. ‘Het voelt alsof ik in de hemel ben.’ Mompelde ik en ik streelde langs haar wang. ‘Dat ben je ook Nicklas, we zijn er beide.’zei Nia en ze drukte haar lippen weer op die van mij….