003

Ik nam de bal aan en legde hem klaar, ik haalde uit en raakte hem op de perfecte plek. De bal vloog met een mooie boog de kruising in. Waarom lukt het nu wel? waarom vind ik het net op de training wel en tijdens de wedstrijd niet? 'Kop op Lionel, vergeet de eerste wedstrijd. Luister naar de wijze woorden van Amber.' zei Xavi en hij gaf me een stomp tegen mijn schouder. Ik zuchtte even en wist dat hij gelijk had, ik was tenslotte degene die het team net had verteld dat ze de afgelopen wedstrijd moesten negeren. Ik zette mijn verstand op nul en hervatte de training.

De training was perfect verlopen, echt iedereen was er tevreden over. Ik liep samen met Bojan en Gerard naar de auto's toe. 'Hopelijk gaat het aankomende wedstrijd net als de training.' mompelde Gerard en hij gooide zijn sporttas in de auto. 'Ja daar hoop ik inde-' 'Lionel! Je bent geweldig!' gilde een aantal meisjes en ze kwamen op me af rennen. 'Zouden we alsje, alsjeblieft met jou op de foto mogen? Echt, je bent zo geweldig.' zeiden ze en ze keken me smekend aan. 'Natuurlijk.' glimlachte ik. De meiden gaven de camera aan Gerard en ik sloeg mijn armen om het eerste meisje heen. Nadat ze alle vier op de foto waren geweest wouden ze ook nog even met Gerard en Bojan op de foto. 'Oh echt heel erg bedankt. Lionel, je bent echt geweldig! No matter what! We zullen de volgende wedstrijd weer aanwezig zijn om je aan te moedigen.' zei een meisje met een glimlach. 'Ik ben blij om dat te horen, misschien tot de volgende wedstrijd dan maar.' glimlachte ik. De meisjes liepen weg en ik keek naar Gerard en Bojan. 'Volgens mij gingen ze gewoon met ons op de foto omdat het anders raar stond.' zei Bojan en hij keek de meisjes verbaasd na. 'Oeh Lionel, je bent geweldig!' zei Gerard met een rare meisjes stem. 'Weet ik toch.' zei ik met een grijns. 'Probeer dan eerst maar eens te scoren.' hoorde ik iemand achter me zeggen. Ik draaide me om en zag een meisje met een grote zonnebril op. Ze had een grote trui aan en had de muts op haar hoofd, je kon haar gezicht amper zien doordat het allemaal bedekt was. 'En bedankt.' mompelde ik. 'Het is gewoon zo, als je niet beter gaat spelen dan is het gedaan met Barcelona.' zei ze met een grijns en ze liep weg. 'Ik weet niet wat nou gekker is. Die gestoorde hysterische meiden of dit rare negatieve mens.' zei Bojan. 'Beide dingen waren gewoon bizar.' zuchtte Gerard. 'Ik ga maar eens op huis aan.' mompelde ik en ik stapte mijn auto in. Ik weet niet wat ik hier nou van moet vinden. Aan de ene kant is mijn ego best wel gestreeld door de hysterische meisjes, maar dankzij dat rare mens van net zit er toch een deuk in. Zou het echt allemaal door mij komen? Zou dit echt het einde van Barcelona zijn? Ik startte de auto en reed naar huis, misschien weet Amber er wel iets op.

'Amber!' gilde ik door het huis en ik liep richting de woonkamer. Daar was ze niet te vinden dus ik liep maar naar boven. 'Amber?!' riep ik en ik wou de slaapkamer inlopen. 'Nee! Niet naar binnen gaan!' riep Amber geschrokken en ze gooide de deur snel voor mijn neus dicht. De deur werd op slot gedraaid en ik hoorde iets omvallen. 'Amber wat is daar aan de hand!?' riep ik en een naar gevoel overspoelde me. 'Wacht eventjes.' Riep ze en ik hoorde wat dingen verschuiven. Een paar seconden later draaide ze de deur van het slot en kwam ze de slaapkamer uit. Ze deed hem snel weer op slot zodat ik niet naar binnen kon gaan. 'Af. Jij komt daar voorlopig niet binnen.' Zei ze en ze trok me mee naar beneden. 'Amber wat verberg je voor me?' vroeg ik en ik trok haar naar me toe. Ik voelde me nog steeds niet prettig bij het idee dat de deur op slot zat. 'Lionel, wacht gewoon af.' fluisterde Amber en ze drukte haar lippen zacht op die van mij. Ik sloeg mijn armen om haar heen en liet mijn handen op haar billen rusten. Ik kneep er even zachtjes in en kreeg een klap tegen mijn achterhoofd. 'Niet aan mijn prachtige achterwerk zitten.' zei ze met een grijns. 'Ik blijf er aan zitten totdat je zegt wat er in de slaapkamer is.' zei ik en ik kneep nog een keer. Amber dacht even na en kreeg toen een grijns op haar gezicht. 'Ik ga het niet vertellen, dus ga je gang maar.' zei ze met een grijns en ze rende snel de trap af. 'Damn, ze is echt slim.' mompelde ik en ik ging haar achterna. Ik moet en zal weten wat er in de slaapkamer gebeurd is...