3.

Foto bij 3.

|Hayley Rose Henrard


Met een glimlach op mijn gezicht sloeg ik de dekens van me af, kleedde me om in de badkamer en ging naar beneden om te ontbijten. Ik liep de trap af, die me leidde naar de woonkamer, waar mijn ouders nog op dezelfde plaats,waar ik ze gisteren aantrof,lagen. Een luide zucht verliet mijn mond, waardoor ik mijn vader even hoorde hoesten. Ik keek geschrokken op, het was natuurlijk niet de bedoeling om ze wakker te maken, maar beiden lagen ze nog vredig te slapen. Ik liep door naar de keuken en opende de koelkast, die zoals gewoonlijk weer helemaal leeg was. Ik wist één ding zeker, dit alles zou mijn dag niet verpesten. Zonder ontbeten te hebben, maakte ik me klaar om te vertrekken naar mijn werk. Ik nam mijn fiets uit het schuurtje, waar ik hem gisteren had geplaatst en vertrok op weg richting werk. Ik fietste redelijk snel, want ik wilde op tijd in het hotel aankomen.
10 minuten doorfietsen en ik was aan de ingang van het hotel, ik plaatste mijn fiets, op de plaats waar hij altijd staat, in de fietsenstalling en liep met een big smile het hotel in. In het hotel ging alles zijn gewone gangetje, terwijl ik vanbinnen wel kon ontploffen van de zenuwen en de stress. Ik ging naar de personeelsruimte, wat eigenlijk dagelijkse routine was, kleedde me om en nam de schoonmaakspullen uit de kast. “Goedemorgend.” Zei Juan met een glimlach, het was de eerste keer dat ik hem zag lachen in die twee jaar dat ik hier werkte. “Goeiemorgend.” Zei ik neutraal terug. “In de kamer waar de modejournaliste Paige zal verblijven moet het bed nog opgemaakt worden, wil jij dat even doen?” Ik schrok even van zijn vriendelijkheid,meestal zou hij me nu bevelen maar nu vroeg hij gewoon of ik het bed wou opmaken. Ik knikte een soort van ja en liep richting de kamer. Ik had het bed al opgemaakt en besloot om nog even het stof af te doen. Ik was de tijd helemaal uit het oog verloren, keek even vlug op mijn horloge en zag dat het al 11 uur was. Mijn glimlach verdween, ik had de aankomst van One Direction gemist. Maar ze zouden een hele week verblijven, dus ik zou ze nog wel eens een keer in de gangen tegenkomen. Ik liep al neuriënd de kamer uit en botste tegen iemand op, waardoor ik op de grond viel. “Sorry, ik had moeten uitkijken. Kom ik help je wel even recht.” Zei een zware stem. Ik keek op en keek recht in een stel prachtige ogen. “Zayn Malik, en jij bent?” Mijn hart sloeg een paar tellen sneller toen hij vertelde dat hij Zayn Malik was. Ik dacht even na en merkte dat ik net uit de kamer van Paige kwam, en had een geweldig idee. “Dus je naam is….” Zayn keek me lachend aan en ik schrok op uit mijn gedachten. “Hay…..Euhm Rose Henrard, dochter van Paige Anderson.” Zayn keek me met grote ogen aan. “Dochter van dé Paige Anderson? Cool! Aangenaam.” Zei hij weer en stak zijn hand uit, die ik met een glimlach vast nam en schudde. Dan liep hij verder. Leila kwam achter de hoek tevoorschijn en keek me boos aan. “Wat als het uitkomt dat je niet haar dochter bent, maar maar gewoon een kuisvrouw?” Daar had ik niet bij nagedacht, in mijn hoofd leek mijn geweldig idee echt geweldig, maar in het echt leek hij wat minder geslaagd. “Daartegen verzin ik nog wel iets.” Zei ik, mezelf geruststellend. Ze liep hoofdschuddend verder.


- - - - - - - - - - - -
Toen ik mijn vorige deel nalas, zag ik een paar foutjes, die ik nu even snel wil rechtzetten. Hayley vertrekt te voet naar haar werk, maar komt met de fiets terug. Laten we stellen dat ze de vorige dag haar fiets vergeten was en daarom te voet moest gaan. En in het verhaal is Hayley er 17. Bedankt voor de abo’s en de reactie’s Tips zijn altijd welkom en van een reactie als “snel verder” word ik ook heel blij. <33333

Reageer (2)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen