Masked || OO2

Ik drukte nog snel een zoen op mijn grootmoeders en grootvaders wang en liep daarna met mijn twee koffers en een rugzak het internaat binnen.
‘Zorg goed voor jezelf en voor Louh!’ Riep mijn grootvader me nog na.
Louh, die naast me liep met haar koffers, keek me hoopvol aan. ‘Het is hier toch leuk, hé?’ Ik zag aan haar doeningen dat ze echt nerveus was. Oké, dat is iedereen wel op z’n eerste schooldag in een nieuwe school maar als je grote zus er heel de tijd bij is, dan ben je toch niet nerveus?
‘Natuurlijk! Anders zou ik niet elk jaar terug naar hier gaan. Maar jij moet zo meteen door die deur. Daar zal iemand je staan opwachten voor alle eerste jaars te verwelkomen. De rest moet hier blijven staan. Dus daar is niets om je zenuwachtig om te maken.’ Ondertussen wees ik naar de grote deur die open stond. Die deur bood toegang tot de kantine die af en toe ook gebruikt werd om mededelingen te doen. ‘En eigenlijk is die zo meteen, nu. Niet zenuwachtig zijn!’ Zei ik terwijl ik Louh naar de deur duwde.
Ze keek nog even achterom voordat ze naar binnen liep. Alleen al uit haar ogen kon je aflezen dat ze aan het stressen was. Gewoon stressen voor een nieuw schooljaar terwijl dat helemaal niet nodig is. Alles komt toch altijd goed.
Ik zette mijn koffers neer en keek de grote hal rond. Hier zou iedereen aankomen dus ook Hailey. Hailey Johnson is mijn beste vriendin, al sinds de eerste dag dat ik hier binnenkwam. Ze is echt geweldig. We denken altijd hetzelfde wat ons soms lachbuien bezorgd. Eén blik is voldoende om alles te snappen.
‘En mij maar niet zien, hé.’ Ik schrok van de stem maar was al snel gerust gesteld door het zien van de rode haren van Hailey.
‘Hailey!’ Ik sloeg mijn armen om haar heen om haar een stevig knuffel te geven. ‘Ik heb je zo gemist, meid!’
‘Ik jou ook, hoor, maar daarvoor moet je me niet fijnknijpen.’ Ik liet ze snel los. ‘Hoe was jouw vakantie?’ Haar groene ogen begonnen te twinkelen van nieuwsgierigheid. Waarom, dat snap ik niet. Ze weet toch al hoe mijn vakantie was. Net zoals alle anderen.
‘Zoals anders. Gelukkig kon ik naar mijn grootouders de laatste week. Maar vertel jij eens, hoe was Europa? Zijn die Franse jongens nu echt zo mooi?’


In het begin is het toch altijd saai? Maar kunnen jullie toch reageren, kudoën en reclame maken (a) Het gaat echt leuker worden, promise!