Chapter O24

GRACE SANDRELLI

Met een kleine zucht stapte ik in mijn bed en trok ik de dekens over mijn lichaam heen. Een rilling liep over mijn rug door de kou die de dekens met zich meebrachten. Dat kwam waarschijnlijk omdat het raam de hele dag op een kier had gestaan voor verluchting. Mijn vingers sloten zich om de rand van het deken heen en trokken het wat dichter in de richting van mijn nek. Het zou zometeen wel warmer gaan worden.
Een grotere zucht ontsnapte uit mijn mond toen bleek dat het lampje op mijn nachtkastje nog aan het branden was. Met een grote tegenzin wurmde ik één arm vanonder mijn warme schuilplaats en knipte het lampje uit. Slechts in één seconde tijd was mijn kamer in een volledige duisternis gehuld. Nu kon ik niets zien aangezien mijn ogen nog niet gewend waren aan het donker.
Normaal gezien zouden de tranen nu al lang over mijn wangen stromen, en zo zou ik dan ook in slaap vallen. Maar vandaag was dit niet het geval. Ik denk dat ik voor het eerst sinds ik weer in mijn eigen bed sliep rustig in slaap zou kunnen vallen. De pijn die er voorheen geweest was, was de voorbije anderhalve dag langzaam weggetrokken. Het gat dat zich in mijn hart bevond was alweer bijna dicht. Al zou het nooit helemaal verdwijnen, de littekens zouden altijd zichtbaar blijven. Toch was de glimlach die iedereen zolang had moeten missen de voorbije uren al veel vaker verschenen. Ik had zelfs luidop gelachen.
Meer dan twee maanden sloot ik mezelf op in mijn kamer en zat ik wat door het raam naar buiten te staren. Altijd stonden er wel tranen in mijn ogen omdat ik altijd aan Niall moest denken. Maar toen hij terugkwam deed het nog meer pijn. Het deed pijn hem telkens te moeten zien, maar te beseffen dat ik eigenlijk niets meer met hem te maken had. Totdat Tineke het geweldige idee kreeg ons samen te laten dansen op dat bal. Een zeer geslaagd plan als je het mij vraagt.
Het voelde goed om eindelijk zijn zachte lippen weer op die van mij te voelen, zijn armen die zich om mijn lichaam heen krulden, de zachte dingen die hij in mijn oor fluisterde. Maar vooral mijn vingers die eindelijk weer door zijn blonde haren konden glijden. En dat geweldige Ierse accent deed zeker en vast ook wel iets met me. Hij wist gewoon mijn hele hoofd op zijn kop te zetten door er alleen maar al te zijn. Door de prachtige glimlach die vaak genoeg zijn gezicht sierde en door die blauwe kijkers die altijd een liefdevolle blik uitstraalden.

Mijn hand verdween onder mijn kussen toen ik wat voelde trillen. Blijkbaar had iemand het nodig gevonden om me rond dit uur nog een sms te sturen. Mijn ogen knepen samen tot spleetjes toen het felle licht op mijn scherm zichtbaar werd. Ik drukte op enkele toetsen en kwam zo uiteindelijk bij de sms terecht. Met wat moeite ontcijferde ik de woorden die in een zwart lettertype zichtbaar waren.

You're pretty teach me wrong from right
'cause in love there are no answers
and in life there is no lie
You're pretty if the sun won't shine
Now you've come this far to meet me
and I know, I know you're mine
You’re my shooting star

Sweet dreams,

X Niall