44| Confedent.
YAY =.=
Mensen ik heb proefwerkweek dus ik kan niet elke dag poste.
Fay had de helft van haar middag bij Hagrid door gebracht en was haast al haar Dillema's vergeten. Maar nu kwamen ze langzaam weer terug. Het was haar gelukt om bij toverdranken ergens anders te zitten en Pansy was tot haar verbazing niet eens meer zo irritant als ze verwachtte. Ze was zelfs gewoon steel op sommige momenten.
Toen Fay weer terug naar het kasteel liep voor de lunch zag ze verderop Neville Longbottem in het gras zitten onder een boom. Hij had zijn vage plant bij zich en keek wat om zich heen. Fay vroeg zich af waarom hij in al die jaren geen echte goeie vrienden had gemaakt. Neville was een aardige jongen en er was niks mis met hem. Misschien het feit dat hij een beetje verlegen was, was toch wel een min punt, maar verder was het een prima jongen. ''Hooi Neville''Zei Fay terwijl ze naar hem toe liep. Neville keek op en zijn lippen krulde tot een glimlach. ''Hoii!''Zei hij iet wat vrolijk. Fay ging naast hem staan en leunde vrolijk tegen de boom
''Gaat het beter met bezweringen?''Vroeg ze. Neville klaarde nog meer op toen Fay naar bezweringen vroeg. ''Je bijllesjes helpen echt. Het lukte me dit keer echt om de spreuk in een keer goed te doen tijden de les''Zei Neville breed glimlachend. ''Dat is mooi''Zei Fay, het was goed te zien dat Neville eindelijk eens oprecht gelukkig was. Hij had de laatste jaren veel te verduren en was altijd wel onzeker geweest.
''Vanavond zal ik je weer helpen. Ik weet zeker dat je dan met nog grotere sprongen vooruit gaat''Zei Fay vrolijk. Ze bukte even om hem een bemoedigend klopje op zijn schouder te geven en liep toen weer verder. Misschien moest ze Parvati aanraden om een wat vaker naar Neville te kijken. Hij kon wel een vriendin gebruiken, dat zou zijn zelfvertrouwen wel goed doen.
Toen Fay de leerlingen kamer binnen kwam. Had ze nooit verwacht dat Harry zomaar naar haar toe zou lopen toen hij haar zag binnen komen.
''Fay, kan ik je even spreken?''Vroeg hij, zijn stem klonk een beetje trillerig en Fay knikte beduusd. Ze gingen verderop bij het raam zitten en Harry keek haar even minuten lang aan voor hij begon te praten. ''H..het spijt me''Zei hij zachtjes, Fay knipperde even met haar ogen. Ze begreep er niks meer van, hoezo deze vage omwenteling?
''Je had gelijk, ik was gewoon te egoistisch, ik dacht juist helemaal niet aan hoe jij je voelde''Ging Harry oprecht verder, Fay zweeg en keek Harry alleen maar aan. Het had wel verdomd lang geduurd voor hij het door had. ''Eindelijk heb je door dat het praktisch onmogelijk is om vrienden te worden met Malfoy''Zei Fay. Er trok opeens een pijnlijke steek door haar maag, dit was gewoon half gelogen. Want ze wist dat Malfoy haar had aangesproken en hoe gek het ook klonk meschien had hij wel de waarheid gesproken. Maar nee, ze moest er niet intrappen. Draco was zo gladjes als een aal. ''Ik kan het altijd nog anders aanpakken, maar ik weet niet of je nog een vriendin van mij wilt zijn''Zei Harry terwijl hij even somber naar zijn schoenen staarde. ''Ik wil nog steeds vrienden zijn hoor Harry.''Zei Fay met een zwak glimlachje. Ze had gedacht dat het nooit meer goed zou komen, maar blijkbaar had ze het verkeerd gedacht. ''Maar hoezo die plotselinge omwenteling?''Het was eruit voor Fay zich het realiseerde.
Harry slikte even, ''Nou ik had Dumbledore verteld, over ons meningsverschilletje tijden de privé-les, hij vond dat ik vriendschap niet ten koste mocht laten gaan voor zoiets onbenulligs als... nieuwsgierigheid. Fay knikt even, ze ging die gekke Dumbledore zeker weten een grote taart brengen. Natuurlijk zou ze die uit de keukens pikken. Het was meschien iets te aanstellerig geweest om te denken dat ze Harry kwijt zou raken. Maar over Hermione had ze nog steeds haar twijfels. Want ze raakte bijna gescheiden met haar.
Toen Fay weer terug naar het kasteel liep voor de lunch zag ze verderop Neville Longbottem in het gras zitten onder een boom. Hij had zijn vage plant bij zich en keek wat om zich heen. Fay vroeg zich af waarom hij in al die jaren geen echte goeie vrienden had gemaakt. Neville was een aardige jongen en er was niks mis met hem. Misschien het feit dat hij een beetje verlegen was, was toch wel een min punt, maar verder was het een prima jongen. ''Hooi Neville''Zei Fay terwijl ze naar hem toe liep. Neville keek op en zijn lippen krulde tot een glimlach. ''Hoii!''Zei hij iet wat vrolijk. Fay ging naast hem staan en leunde vrolijk tegen de boom
''Gaat het beter met bezweringen?''Vroeg ze. Neville klaarde nog meer op toen Fay naar bezweringen vroeg. ''Je bijllesjes helpen echt. Het lukte me dit keer echt om de spreuk in een keer goed te doen tijden de les''Zei Neville breed glimlachend. ''Dat is mooi''Zei Fay, het was goed te zien dat Neville eindelijk eens oprecht gelukkig was. Hij had de laatste jaren veel te verduren en was altijd wel onzeker geweest.
''Vanavond zal ik je weer helpen. Ik weet zeker dat je dan met nog grotere sprongen vooruit gaat''Zei Fay vrolijk. Ze bukte even om hem een bemoedigend klopje op zijn schouder te geven en liep toen weer verder. Misschien moest ze Parvati aanraden om een wat vaker naar Neville te kijken. Hij kon wel een vriendin gebruiken, dat zou zijn zelfvertrouwen wel goed doen.
Toen Fay de leerlingen kamer binnen kwam. Had ze nooit verwacht dat Harry zomaar naar haar toe zou lopen toen hij haar zag binnen komen.
''Fay, kan ik je even spreken?''Vroeg hij, zijn stem klonk een beetje trillerig en Fay knikte beduusd. Ze gingen verderop bij het raam zitten en Harry keek haar even minuten lang aan voor hij begon te praten. ''H..het spijt me''Zei hij zachtjes, Fay knipperde even met haar ogen. Ze begreep er niks meer van, hoezo deze vage omwenteling?
''Je had gelijk, ik was gewoon te egoistisch, ik dacht juist helemaal niet aan hoe jij je voelde''Ging Harry oprecht verder, Fay zweeg en keek Harry alleen maar aan. Het had wel verdomd lang geduurd voor hij het door had. ''Eindelijk heb je door dat het praktisch onmogelijk is om vrienden te worden met Malfoy''Zei Fay. Er trok opeens een pijnlijke steek door haar maag, dit was gewoon half gelogen. Want ze wist dat Malfoy haar had aangesproken en hoe gek het ook klonk meschien had hij wel de waarheid gesproken. Maar nee, ze moest er niet intrappen. Draco was zo gladjes als een aal. ''Ik kan het altijd nog anders aanpakken, maar ik weet niet of je nog een vriendin van mij wilt zijn''Zei Harry terwijl hij even somber naar zijn schoenen staarde. ''Ik wil nog steeds vrienden zijn hoor Harry.''Zei Fay met een zwak glimlachje. Ze had gedacht dat het nooit meer goed zou komen, maar blijkbaar had ze het verkeerd gedacht. ''Maar hoezo die plotselinge omwenteling?''Het was eruit voor Fay zich het realiseerde.
Harry slikte even, ''Nou ik had Dumbledore verteld, over ons meningsverschilletje tijden de privé-les, hij vond dat ik vriendschap niet ten koste mocht laten gaan voor zoiets onbenulligs als... nieuwsgierigheid. Fay knikt even, ze ging die gekke Dumbledore zeker weten een grote taart brengen. Natuurlijk zou ze die uit de keukens pikken. Het was meschien iets te aanstellerig geweest om te denken dat ze Harry kwijt zou raken. Maar over Hermione had ze nog steeds haar twijfels. Want ze raakte bijna gescheiden met haar.
Reageer (8)
taart ^^
1 decennium geledenVERDER
1 decennium geledenFay mag mij ook taart geven hoor!
1 decennium geledenSnel verder please!!