Chapter O22

NIALL HORAN

Ik liet onmiddellijk Grace’ lippen los toen ik Harry wat hoorde roepen. Dus Zayn was verantwoordelijk voor die sneeuwbal die in mijn gezicht belandde. Nja, die dus oorspronkelijk voor Grace bedoelt was.
‘Mag ik jullie erop wijzen dat het wel degelijk raak was!’ Riep ik terug.
De twee jongens keken elkaar even aan en barstten toen in lachen uit. Als ze maar niet dachten dat ze hier ongestraft mee weg gingen komen. Dat zou ze deze keer niet lukken. Ik kwam weer overeind en trok zo ook gelijk het meisje in mijn armen weer mee recht. Natuurlijk zat ze nu helemaal onder de sneeuw. Ik keek nog eventjes naar haar en liet haar toen los.
Ik bukte vlug om wat sneeuw van de grond te rapen en maakte er een slordige sneeuwbal van. Oké, ik was niet echt een held in gooien, maar ik ging het toch proberen. Ik richtte op de bruinharige krullenbol en enkele seconde later vloog de sneeuwbal door de lucht. Toen de bal iets raakte hoorde ik echter een meisjesgil in plaats van die van een jongen. Kennelijk had ik Tineke geraakt en niet Harry.
‘Was dat nu net een terroristische aanslag op mijn vriendinnetje leprechaun?’
Louis veegde ondertussen de sneeuw die was blijven plakken van Tineke af. Als het op haar aankwam was hij altijd heel erg beschermend. Dat hadden we wel vaker gezien. Ik zag hoe Louis nu ook een sneeuwbal maakte om wraak op mij te nemen. Zijn sneeuwbal ging echter ook helemaal de verkeerde richting uit en kwam dit keer bij Liam terecht. Die keek even verward op toen hij ineens sneeuw in zijn gezicht kreeg.
‘Ja, erg grappig Louis..’
Uiteindelijk draaide het gewoon uit op één groot sneeuwbal gevecht aangezien iedereen elkaar nu terug wou pakken. De enige die voorheen nog niet geraakt was, was Zayn. Maar ondertussen had die ook al heel wat te verduren gekregen.

Ik trapte mijn schoenen uit toen we met z’n allen weer naar binnen gingen. Mijn moeder zou het namelijk niet leuk vinden als ze overal plasjes water zou vinden door de gesmolten sneeuw. Net toen ik mijn jas wou uittrekken voelde ik twee ijskoude handen in mijn nek. Je mag me dan ook niet kwalijk nemen dat een gil mijn mond verliet. Ik draaide me om en greep de handen stevig vast.
‘Hoe komt het dat ik al verwachtte dat jij hier achter zat?’ Vroeg ik lachend.
Grace haalde vrolijk haar schouders op en glimlachte.
‘Omdat Louis het daar nu veel te druk voor heeft?’ Gokte ze.
Ik grijnsde eventjes om haar opmerking. Daar zou ze zelfs nog wel eens gelijk in kunnen hebben. Sinds Louis en Tineke hier waren had ik ze nog geen enkel moment zonder elkaar gezien. Niet dat ik daar problemen mee had, ik zou ook gewoon het liefste al mijn tijd met Grace doorbrengen.
‘Waarschijnlijk wel, ja.’ Antwoordde ik uiteindelijk.

‘Damn, ik voel mijn tenen gewoon niet meer!’ Klaagde Zayn.
Ik kwam net de woonkamer ingelopen samen met Grace en ging op een nog lege plek zitten. Ik trok Grace aan haar hand naar me toe zodat ze op mijn schoot kwam te zitten.
‘Oh wacht, daar weet ik wel iets tegen.’ Zei Harry.
Hij bedacht zich geen seconde, hief één van zijn voeten op en liet die hard neerkomen op Zayn ’s voet. Die schreeuwde het natuurlijk uit van de pijn. Iedereen, inclusief mezelf lag echt plat van het lachen.
‘Harry jij idioot! Weet je wel niet hoeveel pijn dat deed?’
Zayn keek Harry woedend aan en wreef met zijn handen over zijn pijnlijke voet heen. Harry grijnsde alleen maar en probeerde te stoppen met lachen. Wat niet bepaald wou lukken. Na enkele pogingen kon hij dan toch weer fatsoenlijk praten.

‘Wat? Je voelde je tenen toch, of heb ik dat nu verkeerd begrepen?’

Laat gerust een reactie achter.