24- Geheimen

De Cullens POV
Elisabeth liep rondjes door de kamer terwijl ze haar spieren allemaal om beurten spande om zeker te zijn dat ze gevoel had in heel haar lichaam. Het zou nogal opvallen als ze plots haar vingers niet zou kunnen bewegen. Zij en de Cullens hadden afgesproken om het kleine voorval geheim te houden voor Felix. Niet meteen voor hem, maar meer voor Aro. Waarschijnlijk zou die de hele toestand niet erg leuk gevonden hebben. plots kwam Rosalie naar haar toe. 'Lisa, je bent nog iets vergeten.' zei ze. 'Ja ruikt nog totaal naar wolf, ik weet niet of Felix of Aro dat wel zo leuk vinden.' zei ze terwijl ze een licht grommende EMbry negeerde. Hoewel hij niet erg pro vampiers was, zat hij liever binnen in zijn mensen vorm bij hen, dan in wolf vorm bij Seth. Sinds haar ongeval gisterenmiddag lagen die twee in een grote ruzie over wiens schuld het nu eigenlijk was. DIe van EMbry, omdat hij haar in de eerste plaats mee had genomen op uitstap. Volgens Embry was het Seths schuld, want hij had de schok moeten opvangen in plaats van weg te spurten terwijl Lisa haar niet kon vastnemen omdat ze niet wist wat er gebeurde. Of lag de schuld bij Emmett en Jasper omdat die niet uitkeken met wat ze deden. Volgens Esmée was het gewoon een ongeval, en was het niemands schuld. EMbry bleef vinden dat Seth de schuldige was, en andersom. Rose duwde lisa naar boven. als ze wilden zeggen dat er niets aan de hand was, moesten alle sporen uitgewist worden.

Elisabeth POV
Toen ik naar beneden kwam met mijn haren nog in een handdoek en een klein druppeltje water dat langs mijn nek in mijn rug toe liep. Ik had veel te warm, maar dat kwam omdat ik altijd veel te warm water gebruikte om me te douchen. Plots voelde ik iets heel kouds tegen me en voelde ik me door de kamer vliegen tot ik op de zetel belande, met Felix -amper voelbaar- op mijn buik. ik bloosde nog meer toen hij zich nee me toe boog om me te kussen. ik vloog weer door de lucht en belande op Felix schoot. in een flits zag ik Edward en Carlisle afwachtend kijken en met een grote glimlach probeerde ik Felix om te duwen. Hij viel op de zetel, al was het maar om mij te plezieren. Edward keek opgelucht, maar ik zag Embry naar buiten lopen. Ik weet niet wat die jongen had, de ene keer zat hij te lachen, de andere keer was hij zo ... ik weet niet wat hij had. ik maakte me er nu geen zorgen over, Felix moest nu eerst geloven dat er de afgelopen dagen niets gebeurd was om zich zorgen over te maken. Carlisle keek nog even naar hoe wij aan het... knuffelen waren, maar daarna ging hij samen met Rose naar boven. ik had zo het gevoel dat ze nog meer stambomen gingen uitpluizen. ik keek hen na, en Felix probeerde uit te vissen naar wat ik keek. toen hij het niet begreep, vroeg hij het gewoon. 'Rose denkt dat we Familie zijn, en zij en Carlisle zijn nu stambomen aan het uitpluizen, in de hoop dat ze mij erop tegenkomen. en dan ga ik ook weten wie mijn ouders zijn.' zie ik opgewekter. Ik dacht dat ik Felix gezicht even zag vertrekken, maar toen ik met mijn ogen knipperde, keek hij me gewoon weer grijnzend aan. Hij gaf me een kus en vroeg; 'Waarom gaan we niet eens kijken hoe ver ze gevorderd zijn in hun zoektocht.' ik wist niet echt of dat wel een goed idee vond, maar voor ik iets kon zeggen stond ik voor de deur van Carlisles Bureau in Felix' armen. Hij gaf me een kus in mijn nek terwijl hij op de deur knikte. Rose deed open en trok me aan mijn arm mee naar binnen. 'Is er iets?' vroeg ze me een blik op Felix die de schilderijen bestudeerde. 'Nee, ik ..euhm, we wilden gewoon weten hoe ver jullie stonden met je onderzoek.' vroeg ik. Rose was heel enthousiast erover. 'Wel, ik kijk Robert stamboom na, en Carlisle die van mijn andere broer. het is redelijk wat werk als je weet hoeveel kinderen ze elk hebben. Ik had 2 broers, maar zij hadden elk 5 kinderen, ik weer dat 2 van hen er minstens 4 hadden, want die 2 heb ik al gedaan. Dan zit er nog eentje met 6 kinderen en eentje met 3 en eentje die er ook 5 had. maar die hebben op hun beurt ook kinderen, en we moeten ongeveer 80 jaar zoeken, in een tijd dat grote gezinnen heel normaal waren. Tot nu toe hebben we nog niet erg veel, maar dat komt wel, dat voel ik.' zei ze zacht terwijl ze een kneepje gaf in mijn hand. ik draaide me naar Felix die nu het schilderij met Aro, Marcus, Caius en Carlisle aan het bekijken was. Hij reageerde er niet op, maar ik was zeker dat hij aan het luisteren was. Plots stond Carlisle naast hem, Rose keek raar naar hen. waarschijnlijk had hij iets gezegd of gevraagd te stil voor mijn oren, of te snel. plots waren ze allebei verdwenen. ik keek vragend naar Rose, die wachtte even en zei dan; 'Nu zijn ze ver genoeg. Felix vroeg aan Carlisle of ze even samen konden gaan wandelen. Weet jij wat Felix in hemelsnaam aan Carlisle moet vertellen wat wij niet mogen weten.' ik schudde mijn hoofd. 'Soms is hij zo raadselachtig als een... waarzegger.' ik kwam pas op het laatste woord toen ik ALice heel even de kamer zag binnenkomen. 'Ik heb nog een paar rollen, ik denk dat jullie ze binnenkort nodig hebben.' zei ze. ik keek naar Rose. 'Alice stelt de stamboom samen op de computer. ze maakt eigenlijk meer lijsten van namen van achter kleinkinderen.' zei ze zacht. ik keek glimlachend naar Alice die mijn kledij in de gaten hield. 'Blijkbaar ben je bezig met Rosalies kast te plunderen.' zei ze lachend voor ze vertrok. Rose lachte en sloeg haar arm om mijn middel.

De Cullens POV
Felix en Carlisle gingen samen naar het bos, op een afstand dat ze zeker waren dat niemand hen kon horen. 'Wat moest je me zeggen?' vroeg Carlisle zacht. Felix keek Carlisle aan. Die merkte op dat Felix stukken minder vrolijk keek dan toen hij bij Lisa was. hij begon te vermoedden dan Lisa niet de enige was die dingen achterhield voor haar "partner". 'Ik weet waar je ongeveer moet zoeken om te weten of ze echt familie is van Rose. Ik weet welke naam je moet zoeken.' zei hij zacht. Carlisle was verbaast dat Felix de bijnamen die zijn kinderen elkaar onder mekaar gaven, ook gebruikte, maar dit verbaasde hem nog meer. 'Je weet wie haar ouders zijn?' vroeg hij verbaast. Felix knikte. 'Maar ze mag het niet weten, nu zijn haar ouders nog een gevaar voor haar. Ze zijn van "onze" soort. Haar echte vader staat erop dat ze pas veranderd wordt na haar 17e, en dat Aro het doet, of een van de andere oudsten.' zei hij terwijl hij naar zijn voeten keek. Felix was blij dat hij zijn hart kon luchten, want al tijden vroeg Lisa zich luidop af wie haar ouders waren, en hij zag er van af haar niet te kunnen vertellen wat hij wist. 'Waarom vertel je het haar niet?' vroeg Carlisle. 'Dat is me verboden door Aro, blijkbaar kan haar vader enige druk uitoefenen op Aro en Caius.' zei hij. Carlisle zuchtte. 'Je moet me beloven dat je haar de namen niet verteld, en dat je niet gaat zeggen dat je een tip van mij hebt gekregen.' zei hij. Carlisle knikte. Nog zachter, dat alleen diegene naast wie Felix stond zei hij; 'zoek op Thomas More en Kira Hale.' Niemand buiten Carlisle, Felix en waarschijnlijk binnenkort Edward wisten hoe Carlisle zo snel haar ouders vond, bij een afstammeling van Robert Hale.
Heel rustig gingen Felix en Carlisle terug en ze merkten de twee wolven niet op die in het struikgewas verscholen lagen, en die elk woord hadden gehoord, behalve dat Carlisle gezworen had om te zwijgen, en hoe lisa's ouders heetten. Seth en Embry keken elkaar heel even aan, hun ruzie helemaal vergeten...