Visit.

Noah

Ibrahim was trainen en ik was samen met Janine de beschuitjes aan het klaar maken. Sophia zou zo ook komen samen met haar zoontje die ik al veel te lang niet meer gezien heb. `Hoe zit het nu tussen jou en Bojan, want volgens mij heb ik aardig wat gemist?` vraag ik nieuwsgierig voor dat ze kan antwoorden zie ik Sophia binnen komen met Jason op haar arm `Heey` ik knuffel haar even en neem dan Jason over `Ha Jason kom je weer lekker bij Tante Noah op bezoek` en ik kietel hem onder zijn kinnetje `Kom dan gaan we even naar je nieuwe vriendje en vriendinnetje kijken. `Met zn 3e lopen we naar de woonkamer waar de tweeling ligt te slapen` Sophia neemt Jason over en legt hem er naast `Wat een verschil he?` zegt ze lachend `Ja inderdaad zo hard groeien ze dus. Met z'n drieën lopen we terug naar de keuken om de beschuitjes af te maken. `Dat heb ik dus echt nooit op` zegt Sophia lachend `Ik had het ook niet op maar het is echt wel lekker` antwoord Janine `Het is typisch iets Hollands` en ik kijk lachend naar Sophia die ene hap neemt. `Mama wanneer komt Bojan weer?` roept Louise zeurderig naar Janine` `Over een paar uurtjes` antwoord ze. `Hoelang is dat dan?` en ze gaat aan haar been hangen `Weet ik niet Louis je ziet het vanzelf` antwoord ze beetje geïrriteerd. `Vertel hoe zit het tussen jou en Bojan` vraagt Sophia als Louise weer naar de kamer vertrokken is. `Ja dat vroeg Noah net ook al, maar hij is een goede vriend van me` zegt ze onschuldig `Jaja` mompel ik en kijk Sophia lachend aan.

Ondertussen zijn David Ibrahim en Bojan gearriveerd. Ik krijg van Ibrahim een vluchtige kus waarnaar hij gelijk naar de kleintjes toe loopt en over ze heen buigt om ze kusjes te geven. Glimlachend kijk ik toe wat heb ik toch een lieve man. En ik sla van achter mijn armen om hem heen.

David

Grijnzend ga ik Bij Noah en Ibrahim staan `Hoe voelt het nauw No om nu moeder te zijn van 2 kinderen?` vraag ik en ze kijkt me lachend aan `Geweldig Daaf echt een groter geluk bestaat er niet` Ibrahim tilt zijn zoontje op terwijl ik Jason op mijn arm heb hij is 7 weken ouder dan de tweeling en ook al een flink stuk groter. `He ib straks als ze 15 zijn of zo dan spelen ze vast samen bij Barcelona` zeg ik grijnzend maar Noah schud haar hoofd `Ik ga hem niet stimuleren te voetballen straks vind het niet eens leuk al gaat hij op ballet..` zegt ze met een glimlachje `Een beetje stimuleren kan wel toch` Ibrahim haalt zijn schouders op `Ik zou het leuk vinden al word hij voetballer maar wat maakt het uit` en hij kijkt verliefd naar de tweeling.

Reactie