{001}

Vermoeid van de lange reis laat ik mijn nimbus 2000 naast me zakken. Ik sta voor een grote donkere poort, waarachter een nog groter en donkerder huis ligt. Waarom mijn vader precies voor deze plek gekozen heeft weet ik nog steeds niet, maar het zou me helpen de gebeurtenissen van afgelopen winter te vergeten. Ik druk gespannen op de bel die naast de poort hangt. Even is het stil en hoor ik enkel de regendruppels de grond raken. "Malfoy manor" het stemmetje klint hoog en scherp en ietwat achterdochtig. "euhm hallo, ik ben Natasha, ik zou hier de komende zomer logeren.." Ik hoor een klikje en daarna volgt het stemmetje weer:"loop maar gewoon door de poort heen." Als ik nog nooit iets van magie gehoord zou hebben zou ik nu raar staan kijken. Maar aangezien ik afstam van een volbloedtoverfamilie loop ik gewoon door de poort heen. Ik kijk nog even achter me, maar loop dan verder, het is al donker dus ik kan de tuinen die langs beide zijden van het kiezelpad liggen niet goed bekijken, toch veronderscheid een fontein zich van de zwarte achtergrond. Luisterend naar het tikken van regendruppels die kappot springen tegen de grond loop ik verder. De oprit is best lang dus ga ik maar wat sneller lopen. Net voordat ik kon aankloppen ging de deur al open en een huiself keek me aan:" de familie malfoy verwachtte je al een uur geleden, ze wachten op je in de eetzaal." Ik volgde de huiself tot aan een grote deur, hij gebaarde dat ik hier moest zijn en liep toen-in zichzelf mompelend- weg. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en duwde de deur open. meteen waren twee gezichten hoopvol op mij gericht. Een man met lang blond, bijna wit, sluik haar stond op en liep naar me toe. "goedenavond Natasha ik ben lucius malfoy en dat is mijn vrouw Narcissa" Ik knikte en stelde mezelf nog eens voor, ookal was dat blijkbaar overbodig. Lucius begeleide me naar tafel en hield als een echte heer mijn stoel vast toen ik ging zitten. "Hoe is het nog met je vader?": vroeg de vrouw nu terwijl ze teken deed naar een andere huiself dat hij het eten mocht brengen. "best goed, hij heeft het natuurlijk nog zwaar met de dood van mijn moeder." Ze knikten beiden begripvol. Ik begon net aan mijn soep toen de grote deur weer openging. "ach is ze der eindelijk, niet dat ik erop wachtte ze heeft hier niets te zoeken.":zei een stem achter me. "draco gedraag je.":zei lucius streng. De jongen nam nu plaats tegenover me:"mijn excuses mijn naam is draco malfoy, maar dat verandert nog niets aan het feit dat ik je hier niet wil." De jongen tegenover me had blond haar, dezelfde kleur als die van lucius en hij had duidelijk ook zijn ogen, woest en grijs. Zijn gezicht was spits en wit. Ik besloot dat staren niet zo goed over zou komen dus ik richte mijn aandacht weer op de soep. "ik ben Natasha en ik vind het heel jammer dat je hier zo over denkt." Twijfelend keek ik weer op en zag hoe hij geen aandacht meer aan mij bestede maar met zijn vader begon te praten...