Royalty making out

Ik keek naar Robbie's ogen maar kon niet zien wat voor een blik hij me toewierp. 'We praten later wel' zei hij en stak toen zijn hand uit. 'Oké' zei ik stil en nam zijn hand aan waarna we naar de dansvloer gingen. Ik legde mijn hoofd op zijn borstkas zoals die keer op Lucy's feest. Terwijl we verder schuifelden legde hij ook zijn hand op mijn rug, wat geweldig aanvoelde. Ik kon niet gelukkiger zijn, ik was terug mezelf, en danste met mijn droomjongen op "ons liedje". Daarom vond ik het ook zo jammer dat het liedje gedaan was. 'Dit is vreemd' mompelde Robbie. Ik keek verlegen naar mijn schoenen omdat ik verwachtte dat hij nu ging weglopen omdat hij het té raar vond. 'Maar een goed soort vreemd, right?' vroeg Robbie en glimlachte lichtjes. Hij bleef staan. 'Ik hoop het' zei ik. 'Joey was een goede vriend' zei hij toen. 'Maar Joey...' begon ik. 'Ben jij' onderbrak hij me toen. 'Ben ik' zei ik. 'Alleen de laatste tijd niet zo, ik begreep niet waarom hij wou dat ik het uitmaakte met Lucy' zei hij. 'En nu?' vroeg ik. 'Nu begrijp ik het denk ik' zei hij. 'En hij excuseert zich ook voor zijn gedrag' zei ik. 'Het is hem vergeven' zei hij en kwam toen dichterbij waarna zijn lippen teder de mijne raakten. En die simpele kus voelde veel beter dan alle kussen die ik ooit al had gehad. Niet te klef, niet te lang, maar wel perfect. Zoals mijn eerste kus had moeten zijn maar Carlos in het tweede middelbaar had verpest met zijn overvloed aan kwijl. En ook beter dan die andere kussen die ik al had gehad met Robbie want ik had het gevoel dat die kus echter was dan de anderen. Geen verwende cheerleader, of jongen die aan Robbie's lippen zat maar ik, de échte ik. Na die zoen gaf hij me een omhelzing toen Mr Bennett iets zei in de microfoon, Robbie liet me los zodat we beiden konden luisteren. 'Goede avond dames en heren, appelen en peren' zei hij en gniffelde een beetje, zoals wanneer hij een Garfield-strip in de krant las waarna de meeste leerlingen geeuwden of hun ogen draaiden. 'Het is tijd om de Prom Queen en Prom King bekend te maken, zoals jullie weten konden jullie stemmen wanneer jullie binnen kwamen buiten de rebellen die te laat kwamen of niet kwamen. Wel om eerlijk te zijn zou ik ook liever thuisblijven dan hier een zeiltje in het oog te houden' brabbelde hij terwijl Mvr Lopéz van Spaans hem raar bekeek omdat hij het spreekwoord verkeerd zei en het duurde niet lang voor ze de microfoon uit zijn handen nam. 'Dus, jullie weten dat we op deze school niets met kanidaten doen en dat jullie gewoon een koppel op moeten schrijven waarvan jullie denken dat ze het verdienen' zei ze met haar Spaanse accent en krabde aan haar doorlopende wenkbrauw. Toen kwam Mr Bennett met een kussentje waarop de plastieken kroontjes lagen. 'En de winnaars zijn...' zei Mvr Lopéz terwijl ze de enveloppe nam en Mr Bennett snel het kussen op een stoeltje legde en de enveloppe afnam. 'Nora Weeks en Sebastian Michaels! Woohoo!' las hij voor terwijl Mvr Lopéz hem vuil aankeek. 'NORA AND SEBASTIAN FOR THE WIN LOSERS!' riep ik en hield toen snel m'n mond omdat iedereen me raar bekeek. Nora bekeek me ook raar maar eerder omdat ze het niet verwacht had, en ze zag er ook bevroren uit waarna Sebastian haar ophief en haar naar het podium bracht. 'Dankje' zei Sebastian stil in de microfoon waarna hij Nora een kus gaf op het podium. 'Zo lief' zei ik tegen Robbie waarop hij knikte. Wanneer de kus al een tijdje bezig was wou Mr Bennett ze uit elkaar trekken waarna Sebastian stopte en hem boos aankeek maar daarna gewoon verderdeed. Dat zou een leuke yearbook picture vormen...