018

Fleur

Zijn lippen raken die van mij, en even kus ik terug. Zodra ik uit mijn ooghoeken meerdere flitsen zie besluit ik mijn lippen van de van hem af te halen. "Dit is genoeg, ze hebben wat ze willen." Justin kijkt me teleurgesteld aan, maar slaat daarna zijn arm om me heen. "Laat me los, Justin." Grom ik. "Wie zoent er nou en loopt daarna niet gezellig samen?" "Ja, Fleur." Hoor ik Marc zijn stem naast me. "Wacht maar tot jij een keer moet doen alsof je iemand leuk vind." "Ik snap niet waarom je zo moeilijk doet, er zouden miljoenen meisjes jou plaats in willen nemen." Ik zucht. "Dus ik moet maar, omdat miljoenen meisjes hem leuk vinden, hem ook leuk vinden?" Marc haalt zijn schouders op. Ik kijk naar Justin die een beetje stom mee knikt, en geef hem een kleine por in zijn zij. "Auw." "Stel je niet zo aan man." We stappen Justin zijn auto weer in, maar deze keer houd hij niet de deur voor me open. Zou hij boos zijn? Hij start de auto en zonder iets te zeggen rijden we over de snelweg. "Waar woon je?" "Zet me maar af bij de set, ik bel me moeder wel." Justin fronst. "Ik kan je toch net zo goed thuisbrengen?" "Ik zeg toch dat je me bij de set af moet zetten?!" "Best." Als we aankomen bij de set, stopt hij de auto. "Ik blijf wel hier totdat je moeder er is." "Justin ik ben geen klein kind meer." "Je weet het maar nooit op dit tijdstip Fleur." "Waarom doe je zo aardig?!"