001.

''Dat was geweldig.'' zei Gustav terwijl hij op de grond neerplofte. Hij drukte zijn rode hoofd tegen de koude grond om zo maar iets van de warmte kwijt te raken. Ik glimlachtte, mijn keel deed vreselijk zeer, maar het concert was zeker geweldig geweest. ''Dit is gewoon drugs.'' zei Tom lachend terwijl hij naast Gustav ging zitten. Georg was nergens te bekennen. ''Opstaan vriend.'' zei ik vrolijk terwijl er wat backstage-mederwerkers water kwamen brengen. Gustav rekte zijn benen even uit en stond toen op. ''Beste concert óóit.'' zei hij nog even terwijl hij met de medewerkers meeliep om een koude handoek te krijgen.
Ik grijnsde. ''Je was geweldig.'' zei Tom tegen me. ''en je zong super.'' Ik streek non-chelant een hand door mijn haar en keek weg toen ik merkte dat ik begon te blozen. ''Jij was anders ook super, maar het is nog niet over.''
Tom liep van me weg om zich om te kleden.
''Nee, dat is het niet, we moeten samen nog een nummer doen.''
Ik knikte en bleef achter. Ik merkte hoe een medewerker een schoon shirt kwam brengen voor mij om aan te trekken.
''Wat zie je rood.'' zei ze bezorgt.
''Óh, nee, dat komt niet door het optreden.'' zei ik zachtjes, me schamend. Ik greep de kleding snel uit haar handen en liep naar de kleedkamers om me om te kleden.
Fúck waarom kon ik mijn gevoelens nooit onder controle houden?