~093~
Mary Brooks
‘Expeliarmus!’ Schreeuw ik, als hij me niet meer aankijkt, maar ik ben niet de enige en niet veel later ligt Sneep bewusteloos op de grond.
‘Brooks?’Vraagt Sirius zacht.
Harry, Ron en Hermelien hebben een discussie met Lupos, maar Sirius loopt naar mij toe. ‘Brooks?’
Ik knik. ‘Mary Brooks. Susan was mijn moeder.’
Hij staart me verbaasd aan. ‘Was?’
‘Ze is vorig jaar overleden.’
Hij kijkt me triest aan en draait zich dan ineens om.
‘Ik zeg nog steeds niet dat ik u geloof.’ Zegt Harry tegen Lupos.
‘Dan wordt het tijd dat we bewijs leveren.’ Zegt Sirius en wijst naar Ron. ‘Jij daar, geef Peter aan mij.’
‘Hoe kan hij nou weten welke rat hij moet hebben als hij in Azkaban zat.’ Zegt Ron, die zijn rat tegen zich aandrukt.
‘Dat is een goede vraag. Hoe ben je er eigenlijk achter gekomen waar Peter was?’ Vraagt Lupos aan Zwarts.
Zwarts haalt een papiertje uit zijn zak en laat het zien. Ik kom iets dichterbij en zie dan dat het een foto van de familie Wemel is, op Rons schouder zat zijn rat.
‘Hoe kom je daaraan?’ Vraagt Lupos verbijsterd.
‘Van Droebel, hij heeft me bij zijn inspectie zijn krant gegeven, vorig jaar. En daar stond Peter, ik herkende hem meteen. Volgens het onderschrift zou de jongen teruggaan naar Zweinstein… naar Harry…’
‘Z’n voorpoot…’ Mompelt Lupos dan zacht, die van de foto naar Schurfie kijkt en weer terug.
Stil luister ik naar het hele verhaal dat volgt, mijn vader is onschuldig? Had mijn moeder gelijk? Een blauwe lichtflits haalt me uit mijn gedachten en als ik opkijk, zie ik de rat op de grond vallen en veranderen in een man. Een klein mannetje met dun, kleurloos haar, voor zover hij dat nog had, en zag er erg ongezond uit. Hij leek nog steeds op een rat en deed zenuwachtig een paar passen achteruit.
Reageer (25)
Dikke vette liefde voor Nox :]
1 decennium geledenVerder!
1 decennium geledenHet lijkt me echt een geweldig en verlichtend gevoel geven als je weet dat je vader onschuldig is! Super goed geschreven(A) Zoals altijd! Ik vindt het echt een raar idee dat dit verhaal zo snel is afgelopen!!! Ik ga maar snel verder x'D
1 decennium geledenNox glimlacht weer terwijl ze tegenover Nina aan de tafel plaatsneemt. ‘Laat het spel beginnen.’ Zegt ze dan, met een duivelse grijns.
Nox haalt haar toverstaf, die lang en dun is, uit haar gewaad en zwaait één keer met haar staf. Er verschijnt een groot vel papier dat de hele tafel bedekt. Van schrikt slaakt Nina een zacht kreetje.
'Dit is nog maar het begin...' Nox lacht nog een keer duivels.
Dan zwaait ze een tweede keer met haar staf en nu verschijnen er twee stiften, een zwarte en een rode. Nox pakt vanzelfsprekend de zwarte, terwijl Nina's hand onzeker een moment boven de rode stift zweeft.
'Zeg eens Nox, waar spelen we eigenlijk om?' voor Nina het weet heeft ze haar gedachte hard op uitgesproken.
'Nina, heb ik je niet geleerd om dat soort dingen niet te vragen? Je bent dwaas Nina, heel erg dwaas' Nox kijkt haar bestraffend aan.
'Maar je hebt nog geen andwoord gegeven...'
'We spelen om de eer. En misschien om jouw vrijheid' Met die woorden wendde Nox zich tot het spel en zette als eerste een kruisje, in het midden.
Na een veel gevloek van de kant van Nox, en stille vreugde van Nina's kant, zet Nina het laatste rondje, dat maakt dat ze wint.
'Hmm, je bent beter dan ik dacht, veel beter. We spelen drie potjes Nina'
Ze beginnen, en weder om, Nina wint.
Ik ben echt aan het hyperen hierzo.
1 decennium geledenGa dan alsjeblieft een vervolg maken, leerjaren genoeg.
Ik heb je gemist in de top 5, ik zat in de Ardennen.
*huilt*
xxxx
ielllllllllllllllllllllllllllll
1 decennium geledenverder