~089~
Mary Brooks
Ik grijns als ik zie hoe Fred wanhopig de spullen die eerst nog in de kast lagen, probeert tegen te houden als ze eruit vallen. Als hij eindelijk de deurtjes van de kast dicht weet te krijgen, kijkt hij me tevreden aan.
‘Daar ligt ie niet.’ Fluistert hij en wijst even naar de kast, voordat hij naar de volgende loopt.
Ik rol even met mijn ogen en concentreer me dan weer op de la. Na een paar spreuken, is hij eindelijk open.
‘Fred.’ Fluister ik met een grijns.
Hij kijkt me even verbaasd aan, maar komt dan grijnzend naar me toe. Ik pak de Sluipwegwijzer uit de la.
‘Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb.’ Mompel ik terwijl ik op de kaart tik.
Fred en ik kijken elkaar even grijnzend aan als we zien hoe de lijntjes op de kaart verschijnen.
‘Kom, we gaan hier weg, voordat we betrapt worden.’ Hij grijnst en pakt mijn hand.
Ik wil weer op de kaart tikken, maar dan zie ik een extra puntje op de kaart.
‘Fred.’ Piep ik als ik zie dat het puntje vlak achter hem staat.
‘Wat is er?’ Hij kijkt me bezorgd aan.
Met grote ogen wijs ik naar het puntje op de kaart. Hij kijkt me geschrokken aan en draait zich dan om. Als het licht van zijn toverstok de hoek bereikt waar zogenaamd iemand zou staan, is die leeg. Maar op de kaart staat toch echt het puntje; Peter Pippeling…
‘Maar Peter Pippeling is toch dood?’ Vraag ik aan Fred, die zich weer heeft omgedraaid en mijn hand vastpakt.
‘Ja, maar zullen we nu gaan?’
Fred trekt me mee het lokaal uit en ik staar nog even naar de plek waar Peter zogenaamd zou staan. Wat als hij echt niet dood is?
Als we weer veilig in de leerlingenkamer van Griffoendor staan, zie ik er erg tegenop om naar de slaapzaal te gaan. Ik heb absoluut geen zin om Jennifer onder ogen te zien en kijk dan ook nerveus naar de trap die naar de slaapzalen leidt.
‘Wil je anders bij mij slapen?’ Fluistert Fred in mijn oor, terwijl hij achter me komt staan en zijn handen op mijn buik legt.
‘En de anderen op jullie slaapzaal dan?’ Ik kijk twijfelend opzij, zodat ik zijn gezicht kan zien.
Hij haalt zijn schouders op. ‘Dan doen we het gordijn om het bed toch dicht?’
Ik glimlach even en loop dan achter hem aan de trap op.
Ik zat even te denken en ik denk niet dat deze story nog heel lang duurt... Ik denk tot hoofdstuk 100... :c
Reageer (28)
WAT? Sorry ik ben even in een dip, en schok natuurlijk! Nog maar zo weinig hoofdstukjes? ):
1 decennium geledenIn ieder geval, YAY! Mary heeft de Sluipwegwijzer weer! Haha, wat zullen Anne en Jennifer wel niet denken?
Lalalalaa! Het is een warme zomerdag, en een meisje rond de twaalf jaar loopt langs de rand van een donker bos. Haar is verteld dat ze niet in het bos mag komen omdat er allemaal kwade dieren leven. Braaf als het meisje is, komt ze nooit in het bos, alleen bij het grote veld dat er tegen ligt, om mooie bloemetjes te plukken voor op de tafel. Maar als het meisje tussen de donkere bomen kijkt, waarvan de takken in elkaar lijken te vlechten om zo een geheim verborgen te houden, ziet ze ineens beweging. En dan *trom geroffel* komen er spinnen uitsluipen, van groot tot klein. Het meisje is verstijfd van angst als de spinnen haar mee voeren tot in het diepst van het bos. Daar, op een open plek, staat een gedaante in een zwart gewaad gehuld dat ook het gezicht bedekt.
'NINA, PLAATS EEN LANGE REACTIE'
Zo, wat kan een onzin verhaal toch ruimte vullen x'D! Hier is je lange reactie...
Tot hoofdstuk 100?
1 decennium geledenDan hebben we er iig nog 11 te gaan
en ja, ze moet bij Fred slapen
gauw verderx33
Niet stoppen dat mag niet anders verscheurt mijn woeste vriend je.
1 decennium geledenje wilt Deidei echt niet tegen komen als hij boos isxD
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH.
1 decennium geleden100 hoofdstukken?
...
nouja, gelukkig is dit niet je enige verhaal xd.
ajee,weer een hoofdstuk erbij:) maar ik wil niet dat je stopt hoor,en als je stopt bljf ik fan
maarja ze gaan samen slapen,zodat fred haar kan beschermen,maar waarom mag de rest het niet zien... nouja,denk ik niet over na:P
1 decennium geledenverder pliezz,anders krijg ik afkickverschijnselen:P