Chapter 7

Ik pakte mijn jurk van de leuning van een stoel en mijn schoenen van de grond en wou naar de badkamer lopen 'Hou het maar aan, kom ik breng je terug' 'Hoeft niet' 'Jawel, het spijt me oke' wat liep ik vreemd te doen, hij was echt een beetje zielig nu. 'Sorry?' Ik wist niet wat ik anders moest zeggen Taylor grinnikte weer 'Kom nou maar' hij legde zijn hand op mijn rug en duwde me zachtjes de deur uit, hij sloot de deur achter zich en we liepen de trappen weer af, de auto weer in en in stilte (het geluid van de radio niet meegeteld) reed Taylor me terug naar school. Nope, nog steeds niet thuis. Hij parkeerde de auto en even zaten we zonder iets te zeggen voor ons uit te staren. Wat moet dat er vreemd uitgezien hebben. Kan niet anders. En alsof het nog niet gênant genoeg was begonnen we ook nog tegelijk te praten en dan komt weer dat gedeelte dat we allebei enorm moeten lachen. joepie. 'Vertel' ik draaide me naar Taylor toe 'Het spijt me, ik wist niet... Nouja sorry' 'Het is al goed, ik reageerde misschien ook een beetje vreemd' 'Nee ik snap het wel' 'Mooi, ik wou zeggen dat ik maar naar boven ga' 'Moet ik mee lopen?' 'Nee hoeft niet ik kan het inmiddels zelf vinden' 'Goedzo' we stapten uit de auto. Ik liep om de auto heen en Taylor leunde op het portier, het leek weer waanzinnig sexy. Alweer, fijne gedachte. Ik schudde even met mijn hoofd zodat ik weer helder kon nadenken 'Euhm Hayley?' 'Taylor?' 'Mag ik je bellen?' hier moest ik om grinniken wat was die voor rare weg om iemands nummer te vragen. Ken je dat moment dat je als je op msn gezeten had je ingetypt zou hebben? Dit is zo'n moment, maar Taylor mocht me altijd bellen.'Prima, mijn nummer is handig daarbij denk ik?' 'Zeker' hij pakte zijn telefoon, ik noemde mijn nummer op, hij belde mij zodat ik ook zijn nummer had en toen bedachten we ons dat we beide een Iphone in bezit hadden en we dus gewoon, gratis, konden whats- appen. En dit is zo'n moment dat je een L op je voorhoofd maakt met je hand. Ja. Ik liep richting de ingang 'Hayley?' en draaide me weer om 'Zie ik je morgen?' ik liep weer naar hem terug kuste hem op zijn wang, dat had ie wel verdient na mijn rare actie 'Misschien, ik moet naar school' en ik liep nu wat sneller naar de ingang en deed de deur van het slot en draaide hem weer op slot toen ik binnen was. Taylor stond nog steeds buiten te leunen op zijn portier. Ik lachte even en liep toen de grote gang de en richting onze kamer.

'Ik dacht dat ie je vermoord had' zei Adriana toen ik de kamer binnen kwam, ze begon te lachen toen ze me zag 'jij dacht es kijken of hij me nog leuk vind als ik een aardappelzak met een van een zwerver gejat vest aan trek?' 'Niet helemaal, maar je komt in de beurt. Adriana keek een film ik sprong op mijn bed 'Wat kijk je?' 'Let maar even op' ik keek Adriana verbaasd aan 'Ow topper nu heb je het gemist' ze spoelde hem terug en zette het op pauze. Daar stond ie zonder shirt doorweekt met een bang makend boos gezicht, Taylor. In een film? Dit was een moment waarop ik alleen maar dacht huh? Mijn oom beweerde altijd dat je echt geen 'huh?' kon denken, maar ik dacht nu werkelijk niks anders dan huh? 'Dat is dus waarom ik de deur dicht smeet toen je knappe jongen voor de deur stond' 'Hij... Ik bedoel, hij heeft dat helemaal niet verteld...' Nee toch? Anders heb ik het gemist, nee dat kan niet. Was ie überhaupt van plan het me ooit te vertellen? Waarom heeft ie dat niet gewoon gezegd? Ineens kwamen de flitsen weer in me naar boven. De verblindende lichten toen we het restaurantje uit liepen. Lekker dan, sta ik straks met mijn neus op een voorpagina, yes. Not. 'Je kent het niet?' 'Wat niet?' woow rustig Hayley dit kwam er heel gemeen uit 'De verfilmde boeken van Stephenie Meyer? De Twilight Saga vind ik een vreemd woord, misschien Valentine's Day ooit gezien' langzaam schudde ik mijn hoofd 'Er zijn een heleboel andere meisjes die hem dus erg geweldig vinden. Magistraal. Maar ik dacht dat je het wel wist' 'Nee' 'Oej' 'Ik had liever dat ie het me gewoon had verteld' 'Dat snap ik' Adriana zette de tv weer aan 'Ik ga slapen, hoelaat moeten we morgen klaar zijn?' 'We hebben van acht tot 12 gewoon les, daarna klassiek' 'poeh, nou tot morgen' ik liep de badkamer in, poetste mijn tanden, vlocht mijn haar en begon met een speurtocht naar mijn pyama. Onder mijn kussen. Ik kroop in mijn bed en deed het lichtje uit 'Wel trusten'. Met het halfnaakte, dat was echter niet zo'n issue, boos kijkende en doorweekte beeld van Taylor viel ik in slaap.

Dinsdag 30 November 2010

Ineens zat ik rechtop in mijn bed, weer die nachtmerrie. Die herinnering was ik dus niet ontvlucht. 'Gaat het?' Adriana stond haar haar af te drogen. Adriana was al wakker? Hoe kan dat? Hoe laat is het eigenlijk? 8.00 nee, dit gaan we niet menen. Nog een kwartier en we hadden les. 'Jij hebt mijn niet wakker gemaakt omdat?' ik sprong uit mijn bed en begon in alle haast kleren bij elkaar te zoeken en mijn tas in te pakken. we hadden tot half 12 gewoon school, dat moesten we naar een gebouw 5 minuten verderop. Daarna modern tot half 5. We hadden twee keer een pauze. Ik heb me ondertussen aangekleed en liep samen met Adriana gehaast door de gang terwijl ik mijn haar aan het vlechten was. Adriana was een verhaal aan het vertellen, alleen miste ik de hele rode draad in dit verhaal. Het ging er dus het ene oor in en het andere oor uit. Er stonden nog maar een paar mensen hun borden op te ruimen toen wij in de eetzaal kwamen. 'Kom snel' Adriana trok aan mijn arm en we pakten snel wat te eten en een beker koffie. 'Jullie zijn laat dames' zij een vrouw met blonde krullen die onder haar haarnetje uit staken. 'Ja en daarom moet we nu rennen' Adriana trok me de deur uit en we liepen als een stel gekken naar het schoolgebouw. Buiten adem stonden we met een beker koffie voor ons kluisje. We schoten in de lach. 'Soepel' zei ik en opende mijn kluisje. 'We zijn ook gewoon op tijd, ik vind het knap'. Net voor de bel liepen we grinnikend het lokaal binnen.