012

Fleur

We lopen al tien minuten hand in hand over straat, maar niemand heeft ons nog opgemerkt. Iets waar ik me vreselijk aan irriteer, ik bedoel iedereen kent Justin Bieber toch wel? Vinden mensen het dan niet interessant dat hij met een meisje hand in hand loopt? Ik zucht diep, en pak mijn blackberry om te kijken of Marc ons misschien gebeld had. "Kunnen we niet een taxi nemen en naar een drukke stad gaan?" Het kwam er bot uit, maar ik kon er niets aan doen. Zo klonk ik altijd tegen Justin. "Ik vind het wel prima hier." "Niemand merkt ons op." "Dat hoeft ook niet." Hij wilt verder lopen maar ik trek mijn hand los en trek mijn wenkbrauw omhoog. "Dat is juist de bedoeling van dit alles. Ik doe dit niet voor mijn plezier Justin." "Waarom doe je het dan?" "Omdat ik geen keus heb." "Natuurlijk heb je wel een keus. Je had nee kunnen zeggen." "Waarom heb jij hier voor gekozen dan, je hebt geld zat!" Meerdere mensen keken ons aan, niet omdat ze Justin herkende maar omdat onze stemmen steeds luider werden. "Als of jij geen genoeg geld hebt." Ik slik, was hij dan echt niet op de hoogte? Dit is mijn eerste film. "Natuurlijk wel." "Waarom doe je het dan?" Ik ga dichter tegen hem aan staan. "Omdat ik dan beroemder wordt." Even zie ik in zijn ogen een vlaag van verdriet, maar al snel verdwijnt die en kijkt hij me woedend aan. "Je bent zo'n, zo'n bitch." "Pardon?!" "Je hoorde me wel." "Dus jij valt op bitches?" "Ik val niet op jou." "Oh, please Justin, iedereen ziet hoe je naar mij kijkt." "Ik vind je niet leuk." Ik rol met mijn ogen. Hij moet écht beter leren liegen.