2.5

Een klein uur later, als we bij een open plek in het bos aangekomen zijn, weet Milou alles over de tour. Het hele uur heeft ze geluisterd over alle dingen die ik heb meegemaakt. ‘Ik kom zo terug,’ zegt ze zodra ze de kans krijgt, ‘ik moet even mijn vader helpen.’ Met een glimlach knik ik en zie hoe Milou op een snel tempo naar haar vader loopt. Tom heeft Nick ondertussen al weer op de grond gezet en is met de vriend van mijn nicht aan het praten. Met een glimlach loop ik naar ze toe. Nu pas besef ik hoeveel ik mijn familie wel niet gemist heb, hoelang ik ze wel niet gezien heb en hoe erg alles kan veranderen in zo`n korte tijd.
Er wordt een bel geluid. Gelijk is iedereen stil en kijkt richting het geluid van de bel. De vader van Milou staat met een glimlach op zijn gezicht de bel te luiden. ‘Hallo, welkom allemaal. Ik ben blij dat jullie hier allemaal staan bij het familieweekend van dit jaar. We hebben een leuk progamma bedacht voor jullie voor de komende twee dagen, maar dat progamma kunnen we nooit doen zonder een goede maaltijd. Rechts staan picknicktafels waar eten over verspreidt staat. Er is genoeg voor iedereen, dus als er iets op is moet je het maar vragen. Wie weet hebben we wel ergens wat reserve liggen. Ik weet niet wat ik nog meer moet zeggen dus, smakelijk eten allemaal!’ De vader van Milou klimt van de stoel waar hij op stond af en loopt achter de menigte aan naar de picknicktafels. Je hoeft bij ons in de familie maar eten te zeggen en iedereen gaat er gelijk op af. Het is wel duidelijk waar Tom en ik dat eten vandaan halen, het zit duidelijk in de familie.

Na het eten doen we nog wat spelletjes op de open plek waarna we onze boswandeling verder afmaken. Nick hangt de hele tijd om me heen met de vraag wat we straks gaan doen, terwijl ik het zelf niet eens weet. Tom ligt alleen maar in een deuk om hem, wat eigenlijk ook wel weer zielig is. Hij kan er ook niks aan doen dat hij nieuwsgierig is. Nog zo`n trekje wat je wel dergelijk terug ziet in onze familie, nieuwsgierigheid en de drang om alles te willen weten.
Ik til Nick op en zet hem op mijn arm. ‘Ik weet ook niet wat we gaan doen,’ glimlach ik en tik hem zachtjes op zijn neus. Nick lacht even. ‘Maar wanneer weet je dat wel?’ vraagt hij. Milou komt naast ons lopen en kijkt ons vrolijk aan. ‘Als we beginnen.’ Nick draait zich met veel moeite om en kijkt Milou aan. ‘Weet jij wat we straks gaan doen?’ vraagt hij. Milou glimlacht en knikt. ‘Wat dan!’ kirt Nick vrolijk. Milou blijft hem met een geheimzinnige glimlach aankijken. ‘Strakjes, dan gaan we lekker eten,’ zegt ze zacht en legt haar vinger op haar lippen als teken dat hij het niet verder moet vertellen. Nick doet haar na en legt zijn vinger op zijn kleine lippen. Milou kijkt hem glimlachend aan. ‘Niet verder vertellen hé?’ Nick schudt zijn hoofd en legt zijn kleine armpjes om mijn nek. ‘Bill?’ ‘Wat is er?’ ‘Ik weet lekker wat we straks gaan doen,’ zegt Nick zacht en giechelt.

Ik ben weer terug uit Polen! Het was echt onwijs leuk. Wel ben ik nog wat moe en heb ik nog veel in te halen @ school.
Kudo en reactie?
<33