There goes my hero. [10]

Part 10.
-



"Nieuw bericht." klik ik aan, bovenaan in de hoek zie ik het envellopje op mijn scherm pronken. Met een klein lachje laat ik mijn handen over mijn toetsenbord glijden. 'Hmm.' mompel ik, en ik wrijf geleerd over mijn hoofd. 'Beste meneer Jost.' begin ik vriendelijk. Ik heb het gevoel dat hij niet zal antwoorden op mijn mail. Hoewel ik een goede smoes heb. Toch schrijf ik hem. Wat heb ik te verliezen? Inderdaad, niets. 'Ik mail u in verband met een groot talent.' typ ik snel. Zonder enige fout, ga ik verder met de volgende zin. 'Het klinkt misschien cliché, maar ik heb een vriendin die supermooi kan zingen. Ik had gedacht aan iets nieuws voor Tokio Hotel.' typ ik, na toch wel een paar keer te moeten herbeginnen. 'Ze heeft een stem, ongelooflijk. Elke keer neemt ze mijn adem weg.' Ik begin op dreef te komen, ik geloof straks zelf nog wat ik schrijf. 'Vindt u het niet gepast, geen enkel probleem. Ik heb daar alle begrip voor. Maar moest u geïnteresseerd zijn, contacteer me. Ik ben altijd bereikbaar op dit adres.' Ik begin er stilaan aan te denken mijn mail af te sluiten. 'Met vriendelijke groeten, Desi Vonck.' Ik herlees mijn mail nog eens. Daarna pluk ik mijn cd van mijn bureau, en raadpleeg het boekje dat erbij zit. Weer glijd ik met mijn vingers over de informatie. 'Gustav Schäfer, Bill Kaulitz... David Jost!' Ik maak een klein sprongetje, terwijl ik nog op mijn stoel zit. 'Oké.' zeg ik tegen mezelf. Ik typ zijn e-mail adres zorgvuldig in het daarvoor bestemde balkje. Ik kijk nog eens, en zie dat het goed is. 'Verzend.' zeg ik, en ik ben blij. Fier op mezelf, want ik ga Bill veranderen. 'Desi, binnen de kortste keren word je beroemd!' Ik lach met mezelf, maar net daarom heb ik lol.


-Comment&Rate