There goes my hero. [8]

Part 8.
-

'Wel!?' roept ze me na de les naar m'n hoofd. 'Wat moest dat tijdens Nederlands?' Met een gemene blik kijkt ze me aan. 'Wat is nou het probleem weer?' Ik rol met m'n ogen, om te laten merken dat ze me irriteert. 'Denk je dat ik het niet door heb? Dat ik niet gehoord heb wat je over mij zei?' Ik zucht diep. 'Tss, jij klein kindje toch.' reageer ik. 'Wil je echt weten wat ik zei?' vraag ik grofjes. Ze maakt haar ogen tot spleetjes, om me uit te dagen. 'Ja.' zegt ze kort, en ik zie dat ze al een antwoord klaar houdt. 'Dat je wel zult zien, later zul je nog opkijken. Blijf nu maar zeggen dat het me nooit zal lukken, dat Bill nooit meer zal veranderen, niet meer de oude wordt.' Ik grijns en lach gemeen. Ze schudt met haar hoofd en werpt me een vuile blik toe. 'Man, zoek hem op!' Sarcastisch zoekt ze naar woorden. 'Zeg hem dat hij een vieze gast is, misschien gelooft hij je, en verandert hij die dag nog!' Ik hoor hoe ze tussen haar tanden naar me sist, dingen mompelt met de bedoeling dat ik het niet hoor. Ze weet dat ik van zulke dingen helemaal gek word. 'Als je iets te zeggen hebt, zeg het me dan gewoon in m'n gezicht!' roep ik, zonder de gedachte dat we eigenlijk beste vriendinnen zijn. De buitenwereld zal dat waarschijnlijk nooit vermoeden, de manier waarop we nu tegen elkaar staan te schreeuwen doet dat niet echt blijken. 'Wel, ik zei het je net! Dus hou toch op met je onzin!' Ze kijkt me aan alsof ik haar ergste vijand ben. 'Oké, het is goed! Jij bitch, later ben je jaloers op mij, als je zult zien wat ik verwezenlijkt heb.' Ik gun haar geen blik meer, en richt me met m'n rug naar haar toe. Met een grote pas stap ik naar huis. Ik lach, ik ben trots op mezelf. 'Het zal me lukken.' fluister ik. Ik ga ervoor.

- Comment&Rate