There goes my hero. [3]

Part 3.
-
'Blijf jij maar lekker jezelf, of ik kom je persoonlijk bezoeken!' lach ik dreigend naar een poster waar hij lief lacht. 'Jaja, Desi, vooral blijven dromen.' fluister ik tegen mezelf, en ik laat m'n vinger over zijn mond glijden. Het papier kraakt onder mijn hand. 'Hoelang moet ik nog naar 50 stukken papier kijken?' roep ik geïrriteerd door mijn kamer. 'Hoelang nog..' Ik laat mezelf vallen op m'n bed en hoor mijn moeder roepen. 'Desi! Het eten is klaar! Kom je naar beneden?' Ik antwoord niet en staar naar boven. Het plafond is even interessanter. Slechtgezind slof ik naar beneden. De geur van spaghetti dringt mijn neus binnen, en laat me even lachen. Ik zie hoe m'n moeder een bord uitschept. 'Hier.' zegt ze tegen me, en schuift het onder mijn neus. Mijn humeur slaat om, bij het proeven van haar spaghetti. 'Mam, hij is weer héérlijk!' zeg ik en ik neem nog een grote schep. Ze lacht en is tevreden. Als m'n bord leeg is, neem ik nog wat. Niet veel meer, hoor. Maar ik kan gewoon geen genoeg krijgen van mijn lievelingsgerecht. 'Zozo.' zegt mijn moeder als ze de tafel afruimt. 'Heeft het wat gesmaakt?' Ik veeg m'n mond af en antwoord: 'Ja! Het was heerlijk.' Ook mijn vader laat nu iets van zich horen. 'Hmm, het was lekker, schat.' zegt hij vanachter z'n krant. Ja, dat is dus m'n vader. Mijn vader is directeur van een bedrijf, dat computers inporteert en exporteert. Meestal zit hij thuis gewoon zijn krant te lezen, zonder de hele avond iets te zeggen. Langs de ene kant wel goed, hij trekt zich niets aan van mij. Zo ben ik eigenlijk wel redelijk vrij. Als ik bijvoorbeeld bij Zahra blijf slapen, weet hij dat meestal niet eens. Langs de andere kant, zou ik toch graag hebben dat m'n vader wat meer met mij bezig is. Dat schept misschien een band. Want zo'n typische vader-dochter relatie, dat hebben wij niet echt. Thuis is m'n moeder m'n beste vriendin.


- Comment&Rate