There goes my hero. [2]

Part 2.
-
De verlossende bel klinkt door het hele schoolgebouw. 'Eindelijk.' zeg ik luid. Ik zie hoe de leraar wiskunde naar me lacht. Hij begrijpt wel dat maandagen ongelooflijk irritant zijn, hij is zelf nog zo jong. En eigenlijk helemaal niet mis. Maar laten we daarover niet dromen, ik hou het gewoon op Bill. Ik lach. Zie je mij al met Bill? Yeah, right. Die gast weet niet eens dat de naam 'Desi' bestaat. Hij zou beter wat meer tijd maken voor z'n fans. Dat zou hem later misschien nog voordeel geven. Het zijn zij tenslotte die z'n succes zo groot maakten, en nog steeds groter maken. Het zal waarschijnlijk toch nooit veranderen, dus waar breek ik m'n hoofd ook over. Dat zou ik beter om m'n schoolwerk doen, in plaats van over een gast die onbereikbaar is. 'Kom mee.' zegt Zahra en ze sleurt me door de gangen. 'Nu is de maandag voorbij, sta je hier nog wat te dromen in de gangen! Zo snel mogelijk naar huis, zou ik zeggen!' zegt ze enthouisast. En zo gaat dat elke maandag. Thuis gooi ik m'n tas in de hoek van de keuken en grijp een appel. 'Hoe was je dag?' vraag mams, terwijl ze mijn lievelingseten bereidt; spaghetti. Die vraag irriteert me al 15 jaar. Elke dag hetzelfde liedje. 'Gewoon.' mompel ik en ik bijt nog een stuk uit m'n appel. 'Overhoringen gehad?' vraagt ze geïnteresseerd. 'Wiskunde en Nederlands.' antwoord ik weer. Als m'n appel op is, gooi ik het klokhuis in de vuilnisbak en loop naar boven. 'Als je me zoekt, ik zit op mijn kamer.' roep ik nog, voor ik mijn deur dichtsla. De posters hangen er nog steeds, elke blik van de jongens, nog steeds hetzelfde. Logisch, maar je weet maar nooit. Zolang je in je dromen gelooft, kan alles gebeuren. Ik bekijk mijn posters allemaal, één voor één. Ik moet lachen. 'Bill, wat verander je toch.' zucht ik. De verschillen zijn duidelijk: Zijn haren veranderen wel bijna elk jaar, zijn kledij wordt steeds gekker, en zijn gedrag al helemaal. Stiekem mis ik de Bill wel, de Bill waarvan ik fan werd. Weer een zucht verlaat mijn mondhoek. Zelfs als ik m'n cd's beluister, is er verschil. Vroeger, had kleine Bill zo'n kinderlijk stemmetje, lekker speels en ondeugend. Maar nu, nu lijkt z'n stem zo volwassen, wat hij eigenlijk helemaal niet is, volgens mij.


- Comment&Rate