Chapter OO3

GRACE SANDRELLI

De volgende ochtend werd ik naar mijn mening veel te vroeg wakker. Ik had nog minstens een uur voordat ik normaal op zou staan. Normale mensen zouden zich gewoon nog een keer omdraaien en gewoon verder slapen totdat hun wekker hen opnieuw wakker maakte, maar ik zou toch alleen maar wakker liggen.
Met een diepe zucht duwde ik de warme dekens van mijn lichaam af. Door die plotse verandering kreeg ik het nu best wel koud en had ik kippenvel. Misschien kon ik dat wel oplossen met een warme douche, daar had ik nu toch tijd genoeg voor. Ik had gewoon één heel uur extra. Ik zocht dan ook de kleren bij elkaar die ik vandaag wou aandoen zodat ik die mee naar de badkamer kon nemen. De rest van de spullen die ik nodig had bevonden zich daar al.
Ik verliet mijn kamer met mijn kleding in mijn armen en probeerde zo stil mogelijk te zijn. Het was namelijk niet mijn bedoeling om de andere, slapende mensen te gaan wakker maken. Uiteindelijk wist ik toch in alle stilte de badkamer te bereiken en liep ik naar binnen. Het was nog redelijk donker buiten waardoor er ook geen licht via het raam de badkamer binnen scheen. Mijn hand zocht naar de lichtknop die zich ergens op de muur moest bevinden. Toen ik die had gevonden drukte ik erop waardoor het licht plots aansprong.
Ik legde mijn kleren op de stoel neer die in de badkamer stond en liep direct door naar de douchecabine. Ik schoof de deur open en draaide de kraan alvast open zodat het water kon opwarmen.
Ondertussen verwijderde ik mijn pyjama al van mijn lichaam en legde die ook op de stoel neer. Het water moest nu wel warm genoeg zijn. Ik schoof de deur weer open en stapte de cabine binnen om daarna de deur weer dicht te schuiven. Onmiddellijk kwamen de warme waterstralen me tegemoet. Ze leken mijn huid wel te masseren, en ik kan je vertellen dat er heel wat stress in mijn lichaam zat.

Toen ik klaar was met douchen draaide ik de kraan weer dicht en stapte naar buiten. Het was koud en daarom griste ik direct één van de handdoeken die ik had klaargelegd weg om die om me heen te slaan. Zo bleef ik nog een tijdje staan terwijl ik naar de blinkende vloer staarde. Mijn gedachten dwaalden, zonder dat ik het zelf doorhad, weer naar Niall af. Ik dacht aan zijn perfecte blauwe ogen en aan zijn blonde haar waar ik mijn vingers maar al te graag door liet glijden.
Toen ik besefte waar ik aan dacht schudde ik mijn hoofd en begon me vlug af te drogen. Dit werd vanaf nu echt het verboden onderwerp, ik mocht gewoon niet meer aan hem denken.
Nadat ik me had afgedroogd trok ik de kleding aan die ik daarnet had klaargelegd. Mijn haren liet ik gewoon zo, die zouden toch nog tijd genoeg hebben om te drogen. Wel haalde ik er kort een borstel doorheen zodat er geen knopen meer in zaten. Zoals elke ochtend smeerde ik ook een laagje mascara op mijn wimpers. Die zou gegarandeerd weer gaan uitlopen vandaag.

Ik was volledig klaar in de badkamer en liep nu terug naar mijn eigen slaapkamer. In de tussentijd was er nog altijd niemand anders wakker geworden, het was nog steeds muisstil in het huis. Eenmaal in mijn kamer aangekomen hing ik mijn pyjama over de rugleuning van mijn bureaustoel heen en ging ik op de rand van mijn bed zitten.
Ik begon me echt sterk af te vragen hoe ik deze dag weer ging overleven, of ik ook vandaag mijn masker weer kon ophouden. Elke dag verwachtte ik dat ik gewoon zou breken, dat iedereen zou zien wat voor een miserabel persoon ik was geworden. Maar die dag was tot nu toe nog uitgebleven.
Een van mijn handen gleed door mijn natte, donkerbruine haar om het fatsoenlijk te duwen. Ik irriteerde me er namelijk mateloos aan als er enkele plukken haar in mijn gezicht hingen. Dit ging echt een zware dag worden. Maar ik moet me er doorheen slaan.

I can do this.