Daddy's little girl

Niet veel later zaten Nora, Sebastian en ik in Nora's keuken. Ik met ijs op mijn...tja...edele delen en hun met ijsblokjes in hun cola. Ja, ze deelden hun cola, 2 rietjes. 'God, dit doet pijn' zei ik. 'Doet het echt zoveel pijn?' vroeg Nora. 'Je hebt geen idee' zei ik en plots ging er een Japans muziekje af. 'Wat is dat?' vroeg ik. 'Oh, mijn berichttoon, Dan vraagt of ik kom fitnessen, was ik even vergeten' zei Sebastian. 'Oh' zei ik. 'Dan ga ik maar' zei Sebastian en gaf Nora een zoen. Een lange zoen. Een kleffe zoen. Die je niet wou zien als je juist op de grond geduwd werd door je crush en een knietje gekregen had van je stalker. 'Ahum' zei ik. 'Ik ga maar, wel handig dat ik weet dat je gay bent, zo moet ik niet jaloers zijn dat je zoveel rondhangt met mijn meisje, en ik respecteer je keuze helemaal' brabbelde hij en ik keek hem raar aan. 'Ik praat teveel zeker? Ik ging toch net weg' zei hij, gaf Nora nog een kus op haar wang en liep toen snel weg en toen keek ik haar beschuldigend aan. 'Wat? Het floepte eruit!' zei ze. 'Hoe kan dat eruit floepen?' vroeg ik. 'Wel, we waren aan het bespreken wie we uit zouden nodigen op onze trouw en wie hun dates zouden zijn en ik zei per ongeluk Joey en Robbie' zei ze. 'Jullie trouw?' vroeg ik verward. 'Sorry, maar als ik het hele verhaal vertelde zou hij me gek verklaren dus verzon ik dat maar' zei ze. 'En hij weet het als enigste?' vroeg ik. 'Ja, duh' zei ze. 'Goed' zei ik. 'Gaat het al beter met je...' 'Nee, doet nog steeds pijn' zei ik. 'Ik kwam Robbie tegen, hij stormde boos weg' zei ze toen. 'Uhu' zei ik. 'Hij kon nog vertellen wat je gedaan hebt' zei ze en keek me serieus aan. 'Sorry, hun kleffe gedoe stroomde over' zei ik. 'Maar kon je dat niet anders doen?' vroeg ze. 'Sorry dat ik hem leuk vind hoor' zei ik. 'Ik wéét dat je hem leuk vind, maar ik vind het gewoon niet netjes' zei ze. 'Oh ja, nu mevrouwtje cheerleader is en de hunk van het team heeft keert ze zich tegen me, hoor' zei ik. 'Wat? Tegen je keren? Ten eerste, ik ben er altijd hier geweest voor je, zelfs als je plots een jongen was en ten tweede ik keurde nooit goed wat je Robbie aangedaan hebt' zei ze en stond recht. 'Wel, waarom liet je me dan niet doen?' vroeg ik. 'Oké Hayley, dit was de reden dat we geen vrienden meer waren, jij bent te koppig en te egoïstisch om überhaubt een vriendschap mee te hebben!' zei ze. 'Goed dan, dan kan ik beter weggaan, hé' zei ik en stond ook recht. 'Goed dan!' riep ze. 'Ik geef dit ijs niet terug' zei ik kinderachtig terug en ging toen naar buiten.

Moest ik helemaal te voet naar huis gaan. Mensen op de straat keken raar toen ze een jongen die ijs meezeulde op een rare plaats zagen. Maar ik liet hun toen gewoon mijn middelvinger zien, tot ik de auto van mijn vader zag en hij stopte. 'Hey, gaat het?' vroeg hij toen hij het raam opendraaide. 'Mag ik mee?' vroeg ik. 'Kom maar' zei hij en opende de deur. 'Wat is er?' vroeg hij. 'Iedereen haat me en ik heb pijn op een stomme plaats' zei ik terwijl ik mijn gordel omdeed. 'Auwch' zei hij. 'Kun je niet wat meer zeggen?' vroeg ik. 'Eigenlijk ben ik nog steeds niet gewend aan de situatie hoor' zei hij. 'Ik hoop dat hij niet lang meer duurt, die situatie' mompelde ik. 'Het komt wel goed, meisje' zei hij en toen keek hij me raar aan. 'Dankje' zei ik, iets minder pissed. 'Waarvoor?' vroeg hij. 'Het gevoel dat ik met alles bij jouw terecht kan is niet verdwenen, hoe raar alles tegenwoordig ook is' zei ik. 'Ik ben blij om dat te horen' zei hij en toen kwamen we thuis aan. Zodra we beiden uitgestapt waren knuffelde ik hem. 'Wat is er, kiddo?' vroeg hij. 'Ik wil gewoon terug mezelf zijn' zei ik en kon een traantje niet onderdrukken. 'We zoeken wel wat uit' zei hij en klapte geruststellend op mijn rug. 'Moet ik chocomelk maken?' vroeg hij. 'Graag' zei ik en we gingen naar binnen.