Chapter thirty four

Brooke Julia Sheer

Het is tien voor twaalf en met z’n alle lopen we naar de parkeerplaats voor school. En ook al probeer ik mijn tranen binnen te houden, mijn ogen blijven waterig. Er rijd een zwarte bwm de parkeerplaats op, en ik twijfel er niet aan dat dat Usher is. “Ik zal je missen, dude.” Chaz loopt op Justin af, en geeft hem een jongens ‘knuffel’. Hetzelfde geld voor Ryan en Sven. “Veel succes.” Ashley geeft hem een knuffel, en geeft hem een kus op zijn wang. Usher is ondertussen uit de auto gestapt en praat met Ryan over zijn nieuwste hit. Justin loopt naar me toe en pakt mijn hand, waar hij vervolgens zachtjes in knijpt. “Ik ga je zo missen Brookie.” Er rolt een traan over mijn wang. “Ik jou o-ook.” Mijn stem breekt, en gelijk rollen er meerdere tranen over mijn wangen. Justin trekt me naar zich toe en fluistert geruststellende woorden in mijn oor. “Ik wil jullie niet onderbreken, maar als we niet gaan vertrekt het vliegtuig.” Justin drukt een kus op mijn kruin, en stapt dan in bij Usher. Gelijk voel ik Ashley haar arm om mijn schouders. De auto maakt een brommend geluid als teken dat hij klaar is om te vertrekken. “Rustig Brookie.” Hoor ik Sven zijn stem. Hij pakt mijn hand en knijpt erin. De auto rijd de parkeerplaats af, maar we blijven kijken totdat hij helemaal uit het zicht is. “Ik ga naar huis.” Breng ik snikkend uit. “Ik breng je wel.” Bied Sven aan. “Nee, dankje. Ik heb zin om te lopen.” “We melden je wel ziek.” Ik knik en verlaat nog steeds huilend de school, op weg naar huis. Als ik thuis ben, loop ik gelijk door naar mijn kamer. Ik trek mijn allstars uit, en vervang mijn hotpants voor een jogging broek. Mijn haar doe ik in een losse knot, en ik ga onder de dekens van mijn bed liggen. Het bed waar ik gister nacht nog met Justin in had gelegen. Mijn blackberry begint te trillen, en vlug lees ik het smsje dat Ashley me gestuurd heeft. ‘Gaat het een beetje, moet ik na school langskomen xo’ Ik veeg mijn tranen weg en sms terug dat dat goed is. Ik leg mijn blackberry weg en ga terug liggen, waarom moest nou net Justin zo’n geweldige stem hebben?