2.2

Ik stap uit de auto. Mijn zonnebril zet ik goed op mijn neus en mijn capuchon trek ik over mijn hoofd heen. Mijn handen verberg ik zo diep mogelijk in mijn trui. Tom heeft de deur van de achterbak in de auto al open gedaan. ‘Bill! Kom je koffers pakken.’ ‘Ja, ja, ik kom al,’ mompel ik en begeef me op het tempo van een slak naar Tom. Mijn weekendtassen geeft hij me aan. Met een zucht gooi ik beide tassen over mijn schouder en loop naar het motel waar ik me het komende weekend in bevind. Het is heel anders dan de hotels die ik tijdens de tour heb gezien. ‘Bill, we slapen samen op een kamer.’ Tom komt naar me toegelopen. ‘Een tweepersoonskamer?’ Tom knikt en houdt twee sleutels omhoog. Ik knik en pak een van de sleutels. ‘Welk nummer?’ mompel ik. ‘Dat staat op het labeltje.’ Ik kijk Tom aan op de manier alsof hij me opnieuw heeft uitgelegd dat een plus een gelijk is aan twee. ‘En waar is de desbetreffende kamer 238 dan wel niet?’ mompel ik. ‘Op de tweede verdieping,’ mompelt Tom, ‘daar hangen weer bordjes met welke kant op voor elke nummers.’ Ik rol even met mijn ogen. Zo simpel kan het dus zijn.
Een voor een leg ik de tassen beter op mijn schouder. ‘Loop je gelijk mee?’ Tom knikt en tilt zijn weekendtas op. Ik heb bijna twee keer zoveel kleren bij me als Tom, maar wie weet wat er allemaal kan gebeuren. Je kan beter voorbereid zijn op wat komen gaat. Bij de lift staat een rij van 10 mensen. Een zucht verlaat mijn mond. Dan maar met de trap, dat zou moeten lukken tot aan de tweede verdieping. Ik open de deur van het trappenhuis en bekijk de houten trappen. Zo te zien worden ze niet vaak gebruikt. Langzaam loop ik de trap op die bij elke tree minstens zo hard kraakt als de vorige. De rillingen lopen over mijn rug. Als het donker is, zou deze trap net zo goed als trap in een spookhuis kunnen dienen. Enkel de spinnenwebben ontbreken.

Ik laat mijn tassen op de grond in de kamer vallen. Het is een simpele kamer, bestaand uit een wc, een douche, een wastafel, twee kasten, twee losse eenpersoonsbedden en twee nachtkastjes. Tom komt naast me staan. ‘Is het goed genoeg voor van het weekend?’ grijnst hij en gooit zijn tas gelijk op het linkerbed. Dat houd in dat ik rechts mag slapen. ‘Ja hoor,’ grinnik ik. Ik open de kasten en zet mijn weekendtassen op een van de planken. Ik ruim ze later wel een keer uit als ik zin heb.

Het spijt me echt dat het zo lang duurde! Ik had het echt onwijs druk met school. Dit deel was eigenlijk bedoeld voor gisteren, maar ik zat tot half 5 op school en moest gelijk naar de hockey. Toen ik thuis kwam had ik gewoon geen puf meer om te schrijven. Morgen, ga ik ook voor een paar dagen weg en weet ik niet of ik internet zal hebben. En anders zullen er vrijdag of misschien donderdagavond weer nieuwe deeltjes komen. Bedankt voor het begrip (:
Kudo`s en reactie`s vind ik erg lief
<3