Chapter twenty five

Justin Drew Bieber

Ik zit op de bank, naar de South parc te kijken. Mijn moeder is aan het overleggen met de dokter, en Brooke is naar huis gegaan. Alles was terug, behalve een klein ding. Mijn gevoelens. Ik voel, ook al weet ik nu weer wat voor plezier we hadden, niets meer voor Caitlin. Alles is verdwenen, en de enigste persoon die nu mijn gedachten overgenomen heeft, is Brooke. ‘We moeten praten x J.’ Dat heb ik haar een uur geleden gesmst, maar nog steeds heb ik geen antwoord terug gekregen. “Justin, ik ga er weer eens vandoor. Als er iets is kan je me altijd bellen.” Ik knik en geef de dokter een hand. “Fijne avond nog.” Als hij weg is komt mijn moeder naast me zitten. “Hoe voel je je?” “Raar, echt heel raar.” Ze glimlacht. “Wat was dat nou met Brooke, zijn jullie een stelletje?” Ik schud mijn hoofd. “Ze vertelde alleen dat ze van me houd.” “En wat vind jij van haar?” “Ik weet het niet, ook zo iets.” Ze moet lachen. “Wat?” “Ik vind Brooke gewoon een leuk meisje voor je.” “Wat vond je van Caitlin?” Ze glimlacht. “Laten we het daar een andere keer over hebben.” “Je mog haar niet?” “Nee, niet echt.” Ik grijns. “Dat kan ik begrijpen, sinds ik weer met Brooke en Sven omga doet ze zo hebberig.” “Ik weet de reden daarvoor ook.” Ik frons. “Wat bedoel je?” “Sinds Usher contact met je opnam is ze van vriend naar vriendin gegaan, heb je daar nooit bij nagedacht?” Ik schud mijn hoofd. Maar ze heeft wel gelijk, zij en mijn moeder waren de enigste die ik vertelde over Usher. Een week laten vertelde ze me opeens dat ze me leuk vond. Iets waar ik toen al jaren van droomden. “Brooke smst niet terug.” Mompel ik, als ik voor de honderste keer op mijn blackberry kijk. “Ga dan naar haar toe.” Ik knik. “Ik weet niet hoelaat ik thuis ben.” Ze glimlacht naar me en drukt een kus op mijn voorhoofd. “Neem alle tijd die je nodig hebt.”