She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <27>

[Edward]
‘Euh, Aylin ik denk dat je een probleem hebt.’ Zeg ik rustig. ‘Waarom?’ ‘Wel die vriendin van je, aan wie je had belooft niet met ons om te gaan.’ ‘Ja, wat is er met haar?’ ‘Wel die stond achter een boom bij je huis en ja ze heeft je zien weg gaan met Alice en Rose.’
De emoties schoten over Aylins gezicht en ze eindigde bij bang denk ik.
Op eens gaat Aylins beltoon, ze kijkt naar het scherm en dan kijkt ze moeilijk naar me. Ze gaat de woonkamer uit en ik hoor haar ‘Hallo?’ zeggen.
[Aylin]
Ik kijk Edward moeilijk en loop de woonkamer uit.
‘Hallo?’ vraag ik stil.
‘Hey, Aylin alles goed?’ vraagt Laura.
‘Gaat wel, met jouw?’
‘Goed hoor. Is er iets ofzo? Je praat net of je iets achterhoud.’ Grr hoe durft ze.
‘Ja ik vraag me af waarom je me bespioneert.’
‘Ik denk niet dat ik weet waarover je het hebt.’
‘Aah nee? Waarom stond je achter een boom bij mijn huis?’
‘Hoe…hoe weet je dat?’ komt er stotterend uit.
‘Het doet er niet toe hoe ik het weet, het doet ertoe waarom je er stond.’
…
Er heerst een stilte, maar na een tijd antwoord ze dan toch.
‘Omdat je raar deed op school, zo afstandelijk. We zijn beste vriendinnen waarom vertrouw je me niet? Het is net alsof je niet zonder ze kan.’ Daar had ze een punt, sinds de eerste keer dat ik Jasper zag wist ik dat ik niet meer normaal zonder hem zou kunnen leven.
‘Mensen veranderen. Ik moet gaan. Dag.’ Ik hing meteen op, geen zin meer in vragen en verwijten.
Ik stak mijn gsm weer in mijn broekzak en ging weer naar de woonkamer. ‘Is ze erg kwaad?’ vroeg Alice bezorgd. ‘Ik weet het niet, maar ik ben teleur gesteld. Waarom moet ze me zo bespioneren, kan ze niet gewoon blij zijn dat ik eindelijk eens vrienden heb?’ Ze kijken me allemaal raar aan.
‘Heb ik dat jullie niet verteld?’ ‘Ik denk het niet nee.’ Zeggen ze in koor. ‘Wel toen ik nog in New York woonde had ik maar 2 echte vriendinnen. Laura en mijn nicht.’ ‘En heb je dan nooit een vriendje gehad?’ vroeg Rose verbaast. ‘Euh nee, eigenlijk niet nee.’ Zei ik verlegen en ja hoor ik begon weer te blozen.
‘Dat kan je niet menen!’ riep Rose het uit. ‘Ik vind dat er maar weinig mensen zijn die er zo goed uitzien als jij.’ Ik ging nog harder blozen. ‘Dank u, maar zo erg vind ik het niet hoor.’ ‘Nee wat niet is kan nog komen.’ Zegt Rose grijnzend. ‘Er zijn geen mensen die mijn type zijn op school.’ Zeg ik dan tegen haar.
Jasper laat zijn hoofd hangen, dit is precies wat ik niet wou. Er is geen jongen waar ik op val, maar wel een vampier…