127. VIP behandeling.

Even later was Nathalie weg en zaten we met ons viertjes in het park. We zaten in het gras en verder was er niemand. Bill zat net als Tom in kleermakers zit en ik ging met mijn hoofd op Bill zijn schoot. “ Weet je het nog?” zei hij plots en keek naar beneden om mij aan te kijken. Een vragende blik sierde mijn ogen. “ Wat moet ik nog weten?” vroeg ik. “ Dit is de plek waar we bijna voor de eerste hebben gekust.” Zijn ogen glinsterden toen hij het zei. Tom keek ons vragend aan net zoals Friedolien. “ Vertel.” Spoorde Friedolien ons aan. “ Hehe, ze is weer eens nieuwsgierig.” Zei ik luid terwijl ik mezelf recht ging gaan zetten. Friedolien stak haar tong uit naar me. “ Vertel nou!” smeekte ze. “ Gewoon, “ begon ik “ de eerste keren dat we bij hun thuis kwamen zijn ik en Bill eens met Gucci gaan wandelen en toen we hier kwamen zaten we op deze plaats blijkbaar en toen hadden we bijna voor de eerste keer gekust.” “ Waarom bijna?” vroeg Tom die ook geïnteresseerd zat te luisteren. “ Omdat we toen nog alle twee met twijfels zaten.” Mompelde Bill. “ Hoe bedoel je? Het was toch meer dan duidelijk dat jullie elkaar zagen zitten?” ging Tom door met vragen stellen. “ Ja.” zei ik twijfelend “ Het was meer zo, ik dacht dat Bill meer op extravagante meisjes viel en hij dacht dat ik op sport mannen viel.” Bill glimlachte breed en zei toen : “ Maar daar hadden we het allebei mis.” Hij kwam met zijn hoofd dichter naar mij en kuste me intens.

De middag in het park ging veel te snel voorbij en tegen een uur of 6 gingen we alweer naar huis. We waren nog geen goed kwartier binnen toen er werd aangebeld. “ Dat zal Nathalie zijn!” zei Bill terug hyper en hij liep naar de voordeur waar inderdaad Nathalie stond met 2 grote witte kleding zakken. “ Ik heb alles mee voor de meisjes!” zei ze vrolijk toen ze de woonkamer binnen kwam en ons zag zitten in de wit lederen zetels. “ Kom maar mee naar boven, dan geef ik jullie een VIP behandeling.” Zei ze en ze knipoogde naar ons. Ik had zo’n vermoeden dat Nathalie ons graag had. “Jullie kunnen in mijn kamer zitten,hoor.” Zei Bill terwijl we ons naar de trap begaven. “ Oké, bedankt Bill!” zei Nathalie oprecht en samen liepen we naar boven. Nog voor ik de woonkamer verliet hoorde ik Tom tegen Bill zeggen dat zei voor een avondmaal zouden zorgen. Ik was eens benieuwd.