Foto bij 001.

Eerste hoofdstukken zijn altijd slecht is misschien een dom excuus, maar je moet toch eerst in het verhaal komen? (:

‘Dames, waar is die passie? Jullie willen toch verder studeren, hoop ik? Dan moeten jullie beter jullie best doen.’ Miss Grimshaw was een van de betere leerkrachten hier op het AMC, ze was streng, maar rechtvaardig. Als zij sprak, zweeg iedereen, maar ze liet ook wat gepraat toe tijdens de lessen. ‘Abigail, waarom ben je zo moe?’ Ik maakte de strik van mijn pointes los en gooide ze ergens achter me. ‘Slechte nacht gehad, zieke moeder geholpen.’ Antwoordde ik zuchtend. We hadden het niet breed thuis, we woonden in een klein appartementje in de achterbuurten van Londen, mijn moeder was ongeneselijk ziek en mijn vader is werkloos. Ik moet altijd voor m’n moeder zorgen, elk uur van m’n vader moet ik oefenen en in de weekends moet ik me suf gaan werken in een bakkerij voor mijn studies het te kunnen betalen. Nee, tijd voor vrienden had ik niet. Ik had alleen Oliver, hij studeerde hier ook, hij was een geweldige danser, lag ook goed op de markt bij de dames, maar ondanks zijn populariteit is hij een geweldige kerel. ‘Als je wilt praten, je weet m’n bureau zijn, meid.’ Miss Grimshaw wist van alle problemen waar ik mee kampte af, maar ik hield ze liever voor mezelf. Ik was niet echt een prater, ik was meer het stille type. ‘Ik red me wel.’ Ik gooide de pointes in mijn sportzak, zwierde die over mijn schouder en liep naar de kantine.

Onmiddellijk liep ik naar mijn vaste plek waar Oliver al zat. ‘Abigail, hoe was de les?’ Zuchtend gooide ik de sporttas, die altijd maar meer en meer begon te wegen, naast me neer. ‘Vermoeiend, je weet wel. Moeder, vader, bakkerij.’ Hij knikte begrijpend. Ik hield ervan als hij niet doorvroeg, niet ging vragen wat er gebeurde, niet ging vragen hoe ik me voelde. Gewoon knikte, hij moest ook niet zeggen dat hij er voor me was, want dat wist ik van hem zonder dat hij een woord zei. ‘Nog wat chickies aan de haak geslagen, Oli?’ Veranderde ik vrolijk van onderwerp terwijl ik in mijn appel beet. Hij wreef even door zijn haar en grijnsde toen. ‘Is het wat ik denk dat het is? Is kleine Oli groot geworden?’ Ik zit hem met een grijns aan te staren, aan zijn blik te zien begint het eng te worden.‘Ja, ik heb een vriendin. Ik was al groot ervoor.’ Hij doet met zijn handen tekens naar een meisje om te komen en in 123 stond het meisje naast ons aan tafel. Candice, leuk, ging mijn beste vriend even gaan daten met de grootste slet van AMC? Degene die de nieuwelingen pest en elke week bij een ander in bed beland. ‘Candice, Abigail. Abigail, Candice.’ Je zag Geluk branden in Oliver’s ogen, dus begon ik ook maar zwakjes te glimlachen. ‘Ik ken jou.’ Mompelde ze. Ja, ze kent me. In ons tweedejaar begon ze met het pestten van een nieuweling en die keer ben ik helemaal gek geworden van der en ben ik haar helemaal beginnen uitschelden. ‘Oliver, heel leuk allemaal, maar ik moet naar de volgende les, Wiskunde!’ Zo snel ik kon nam ik de sporttas weer op en liep weg.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen