1.5

‘Beginletter,’ mompel ik uit het niets. Tom kijkt me verbaasd aan. ‘Beginletter?’ Ik knik. ‘Ja, het schoot me ineens te binnen.’ ‘Wat is er met beginletter?’ ‘Die letters Tom. Een van die letters is de beginletter van haar naam.’ Onderzoekend kijk ik naar het meisje, maar ze kijkt me enkel met een glimlach aan. Langzaam verbreedt haar glimlach zich. Ja, ik heb gelijk. Een van die letters is haar beginletter, maar welke? En welke letters volgen?
‘Is dat een ja?’ vraagt Tom ongeduldig. Ik zucht even, dat is typisch Tom weer. ‘Ja Tom, dat is een ja,’ mompel ik. ‘Luister maar naar je broertje,’ is het enige wat het meisje zegt en kijkt me met een glimlach aan. Met mijn ogen zoek ik die van haar. Voor ik er goed in heb kunnen kijken richt ze haar blik weer op het veld. Een zucht verlaat mijn mond. Volgens mij wilt ze haar naam gewoon niet zeggen.

Na de wedstrijd komt Milou naar het hek gelopen. ‘Charlotte!’ gilt ze vrolijk en omhelst haar. Met een grijns kijk ik naar het meisje naast me dat blijkbaar Charlotte heet. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Charlotte is een mooie naam, een prachtige naam.
Tom zijn stem haalt me uit mijn gedachte. Verbaasd kijk ik hem aan. Mij heeft hij toch niet nodig nu? ‘Wat is er?’ mompel ik zacht. ‘Zullen we wat gaan drinken in het clubhuis? Dan komt Milou daar naartoe als ze klaar is.’ Ik knik. Dat voorstel bevalt me wel. Ik haal mijn armen van het hek af en ga overeind staan. Als ik naast me kijk zie ik dat Charlotte verdwenen is. Verbaasd kijk ik naar het veld voor me waar ondertussen 2 andere teams begonnen zijn met hun warming-up. ‘Daar,’ zegt Tom en wijst richting de kleedkamer. Milou en Charlotte lopen samen, druk pratend, richting de kleedkamers. Je kunt zo zien dat Charlotte hier vaker komt. Heel het team van Milou lijkt haar te kennen of ik verbeeld het me gewoon.
‘Kom.’ Tom tikt me aan. Ik knik en zwijgend lopen we richting het clubhuis. Erg groot is het niet, maar wel gezellig. Op verschillende plaatsen zitten wat teams bij elkaar of staan ouders met elkaar te praten. Ik kijk Tom aan. ‘Wat wil je drinken?’ Ik laat mijn blik glijden over het bord waar op staat wat ze hebben. ‘Koffie.’ Ja, koffie zal er nu wel in gaan. Iets warms en het verheldert mijn gedachte. Tom loopt naar de bar toe en propt zich tussen de mensen die staan te wachten. Ik kijk door de ramen van het clubgebouw. Buiten ruilen de schapenwolken zich in voor een dik pak donkere wolken. Een zucht verlaat mijn mond. Waarschijnlijk krijgen we de zon niet meer te zien vandaag.