Chapter five

Justin Drew Bieber

“Ik ga even langs Brooke.” Schreeuw ik naar mijn moeder die in de keuken aan het koken is. “Maar Just-“ Voordat ze nog wat kan terugschreeuwen heb ik de deur al dichtgeslagen en loop ik in een snel tempo naar de overkant. Als ik voor het huis van Brooke sta twijfel ik. Ze is niet langsgekomen, wat betekend dat mijn moeder wel degelijk de waarheid spreekt over het feit dat we niet meer met elkaar omgaan. Iets wat ik recht wil gaan zetten. Ik druk op de deurbel en hoor al gauw iemand van de trap af rennen. Een prachtig meisje doet de deur open, en pas als ik haar verbaasde blik zie merk ik dat het Brooke is. Haar haren zijn bruin met blonde highlights, ze heeft zich licht opgemaakt en haar beugel is eruit. “Wat doe jij nou weer hier?” Haar stem klinkt boos, iets wat ik niet begrijp. “Chillen met mijn beste vriendin.” Ze trekt haar wenkbrauw op en voordat ik het weet heeft ze de deur voor mijn neus dichtgeslagen. Ik druk op de bel, en houd mijn vinger daar totdat ze open doet. “Hou daar mee op!” “Waarom doe je zo stom?” Vraag ik. “Waarom ík stom doen?!” “Ja, ik snap er niets van.” “Vraag het maar aan je lieve vriendinnetje Caitlin.” “Wat heeft Caitlin nou weer met onze vriendschap te maken?” “Alles.” Weer doet ze de deur dicht, en deze keer heb ik geen zin om nog eens op de bel te drukken. Ik loop door de straten heen op weg naar het huis van Sven. “Hey, Sven.” Zeg ik als ik hem op de oprit van hun huis zie skaten. “Justin?” Vraagt hij verbaasd. Met een handig truckje komt zijn skateboard in zijn hand terecht en loopt hij verbaasd naar mij toe. “Wat doe jij nou hier?” Hij klinkt niet boos, zoals Brooke had geklonken, dat gaf me een fijn gevoel. “Ik kwam je opzoeken.” “Waarom? Ik bedoel maar, je negeert me al een heel jaar lang.” Weer komt er een misselijk gevoel naar boven, ze waren echt geen vrienden meer van me. “Ik kan me niets herinneren van de afgelopen twee jaar.” Mompel ik terwijl ik ga zitten op de stoeprand. “Hoe bedoel je?” Hij komt naast me zitten en kijkt me vragend aan. “Door het ongeluk, als je daar iets van gehoord heb.” Hij knikt. “Dus je weet niets meer?” Ik schud mijn hoofd. “Dat moet vast raar zijn.” “Je hebt geen idee.”

Top 5?