113. In bad.

Op de weg naar huis had ik geen tijd meer om aan Ruben te denken. Bill zat constant te babbelen tegen me en voor ik het wist reden we de garage binnen van hun huis. we stapten uit en ik haalde mijn rugzak van de achterbank. Bill was ondertussen al doorgelopen en ik hoorde hoe hij de honden begroette. Ik wandelde ook naar binnen en meteen kwamen Viper en Gucci op me afgerend. Er was niemand anders thuis, bevestigde ik toen ik rond me keek en de honden had begroet. Ik dacht dat Tom ging thuis zijn maar die was in de verste verte niet te bespeuren. “ Schat, mag ik eerst douchen?” vroeg ik. Bill knikte en keek op de klok. “ Je kan ook een bad nemen als je wilt. Friedolien en Tom komen toch maar pas binnen een uurtje thuis.” Ik keek ook naar de klok en zag dat hij gelijk had. Ik glimlachte even speels naar Bill en wandelde toen naar de badkamer op het eerste verdiep.

Toen ik in de badkamer kwam besloot ik dan toch om in bad te gaan. Het zou goed en ontspannend zijn. Ik liet het grote witte bad met warm water vullen en keek ondertussen in de kasten op zoek om badschuim. Ik vond ze uiteindelijk onder de lavabo. Het bad vulde langzaam en ondertussen had ik ontdekt dat het bad ook als bubbelbad kon gebruikt worden. Terwijl het bad nog steeds vulde liep ik naar mijn rugzak en haalde ik mijn nieuwe kleren uit die ik een paar dagen geleden had gekocht speciaal om eens aan te doen voor Bill. ik haalde de lichtgrijze skinny jeans uit mijn rugzak en ook een bijpassend rood topje. Ik had ook de schoenen mee die ik had gekregen van Bill net voor het aanwas. Alles lag klaar en net op tijd zag ik dat het bad gevuld was. ik draaide de kraan uit en kleedde me uit. langzaam liet ik mij in bad glijden en genoot van de warmte. Ik sloot mijn ogen en genoot van de stilte.

Toen ik na een tijdje mijn haar aan het wassen was werd er plots op de deur geklopt. “ Bill?” vroeg ik. “ Ja.” hoorde ik aan de andere kant van de deur zeggen. “Wat is er?” vroeg ik. “ Mag ik binnen komen?” vroeg hij. Ik twijfelde even. “ Euhm, ja natuurlijk.” Stamelde ik. De deur ging traag open en Bill verscheen in het deurgat. Hij kwam binnen en sloot de deur terug. “ Zijn Tom en Friedolien daar misschien?” vroeg ik terwijl ik verder in mijn haar wreef. “ Neen, hoor. Die blijven wel nog even weg.” Glimlachte hij. Ik trok mijn ene wenkbrauw in de lucht en keek Bill vragend aan terwijl er op zijn gezicht een geniepig lachje tevoorschijn kwam.