Hfd 12 - Fight with the voice

De volgende dag word ik huilend wakker van een verschrikkelijke nachtmerrie. Al vraag ik me af of het een nachtmerrie blijft, volgens mij zal het nog uitkomen ook. Die verschrikkelijke Bloody Mary.. Die verschrikkelijke Ana, waar ik toch zoveel van houd.. en dan Danny. Ik weet niet wat ik van hem moet denken, al was in mijn nachtmerrie duidelijk dat ik hem niet kan vertrouwen. Het mag gewoon niet! Langzaam stap ik uit mijn bed en kijk ik op mijn mobiel hoe laat het is. Pas half 8! En het is nog wel weekend. Dan zie ik dat ik een sms’je heb.

1 nieuw bericht – Onbekend – 0:17
Slaap kindje slaap. Je moest eens weten hoe dichtbij ik bij je ben nu..

Geschrokken gooi ik mijn mobiel tegen de muur aan. Het valt uit elkaar. Shit. Dat ook nog. ‘Rose, wat doe je?!’ hoor ik mijn vader van beneden roepen. Oh, fijn, heb ik hun ook nog wakker gemaakt. ‘Slaap maar verder! Maak je geen zorgen!’ roep ik terug. ‘Kom je straks ontbijten? Ik maak ei!’ roept mama door het huis. Nee, dat ook nog! Vlucht.
Ja, dat moet ik doen. Vluchten. Maar hoe? Ik kijk uit het raam, starend naar de wolken en het zonnetje dat net is opgekomen. Natuurlijk, dat is het. Snel trek ik een spijkerbroek aan met een zwart T-shirtje. Nu val ik tenminste niet op. Ik doe het raam wijd open en snuif de buitengeur op. Ik klim over het raam heen en beland op het dak. Zachtjes klim ik naar het laagste dak en kijk dan naar beneden. Hier kan ik toch niet af gaan springen?! Nee wacht, misschien zullen ze me niet eens vinden op het dak. Ik spring naar het dak van de buren en loop langzaam verder, van dak naar dak. Ik lijk wel sinterklaas. Na een tijdje klimmen en klauteren over de daken, hoor ik ineens geroep van beneden. ‘Rose?!’
Ik schrik op en ren zonder te kijken verder over de daken. Ik moet vluchten! Ik kan hem niet vertrouwen! Ik struikel over een losse veter van mijn gymp. Huilend laat ik me op het dak vallen, hopend dat de mensen in dit huis me niet hebben gehoord. Ik maak mezelf heel klein, misschien val ik zo niet op. Ineens valt er een schaduw over me heen, ik kijk geschrokken op. Daar staat degene die ik juist niet wil zien: Danny.