My love life

Het verwarrendste, moeilijkste en pijnlijkste in het leven vind ik toch het contact met mensen. Maar het moeilijkste van alles vind ik toch wel de liefde. Tot mijn 11de heb ik er niet zo veel aandacht aan besteed. Oke ik heb wel een vriendje gehad op de basisschool maar dat stelde nooit iets voor. Ik ben me pas echt bezig gaan houden met liefde rond me 12 levensjaar. Toen ik dus op de middelbare school zat. Vaker was ik verliefd, maar zij hadden nooit of weinig interesse in mij op de manier dat ik interesse had in hun. In die tijd ben ik er ook achtergekomen dat ik bi seksueel ben. Nog lastiger dus en verwarrend. Wand hoe kom je er nou achter of zij ook bi is?

Rond me 14de was ik het zat. Ik wou ook graag een geliefde hebben net zo als me vrienden. Doordat ik niemand had die mij ook leuk vond. kreeg ik het idee dat ik er niet mooi uitzag of een goed karakter had. Me zelfbeeld verslechterde daardoor en me eigenwaarde werd ook lager. Ik had geen zin meer om wat aan school te doen. In plaats daarvoor hing ik tot laat buiten en in de avond belde ik met vrienden. Door de omstandigheden thuis (die echt niet goed waren) ging ik mezelf verwaarlozen. Ik rookte ondertussen al enige tijd, dronk stiekem (soms ook tijdens school) en het ergste nog ik ging me eigen lichaam verminken. Door mijn slecht school prestaties moest ik naar een andere school. Hierdoor raakte ik veel van mijn vorige vrienden kwijt. gelukkig was de zomervakantie niet zo erg. Ik deed nog veel met de vrienden die ik toen had.

Na de zomervakantie begon ik op me nieuwe school in het derde jaar. Gelukkig kon ik al 1 meisje in me klas. Gelukkig had ik al snel een paar vriendinnen. Maar omdat ik me toch wat anders kleed dan anderen werd ik door de klas niet zo geaccepteerd als ik gehoopt had. Dat school jaar gebeurde er niets op liefdes gebied. Tot het einde van de zomervakantie. Toen bleek eindelijk een jongen interesse in mij te hebben. Ik was zo blij. Er bestond dus toch een iemand op deze wereld die mij leuk en aantrekkelijk vond. We kregen een relatie en elk weekend was hij bij mij. Het gevoel van liefde krijgen vond ik geweldig. Maar is wist dat ik hem totaal niet leuk vond of aantrekkelijk. Toch bleef ik bij hem, voor die liefde en de aandacht. Maar dat was één van de domste fouten in mijn leven. We gingen te snel, veel te snel en na 2 maanden al was ik zo dom om mijn maagdelijkheid op te geven aan iemand waarvan ik niet hield. En tot de dag van vandaag heb ik er z’n spijt van!

Ondertussen was school weer begonnen. Het 4e jaar, het belangrijkste jaar van de middelbare. En ondanks dat ik iemand had die van mij hield. Was nog steeds mijn eigenwaarde laag en was ik onzeker als de pest. Ik bleef vasthouden aan me slechte gewoontes. En bleef me anders kleden, waardoor ik nog steeds elke dag werd na geroepen voor emo of gothic. Ondanks dat ik het zo vaak hoorde raakte het me nog elke dag.


Maar gelukkig had ik een paar vriendinnen die het niet uitmaakte hoe ik er ook uit zag. Ik vond school nog steeds saai en vreselijk. De pauzes duurde ook altijd te lang voor me. Totdat op een dag een jongen mij opviel die buiten stond te roken. Ik weet niet wat het was maar mijn aandacht ging toen alleen uit naar hem. Hij had iets. Was het zijn haar, zijn uitstraling of dat hij toch net iets anders is dan de rest? Maar wat het precies was ben ik nog steeds niet over uit. Sinds hij me was opgevallen waren de pauzes voor mij altijd te kort.
Maar ik wist dat ik hem nooit zou leren kennen. Omdat ik te onzeker was om op hem af te stappen.

Op een avond in december ging ik weer eens naar het jeugdhonk waar ik vaker kwam. En tot mijn grote verbazing was hij er ook. Ik kwam er achter dat hij al aardig wat dingen van mij wist door mijn zus. Het was heel gezellig die avond en we hadden in de ochtend ge smst. We kregen wat. Heel dom natuurlijk wand we konden elkaar net. Die week heb ik het dus ook met me andere vriendje uitgemaakt. Ik was toen echt blij dat ik eindelijk van hem af was en nu een hele leuke jongen had. Maar helaas ging het met die jongen snel uit.

Gelukkig bleven we wel vrienden. Maar nog steeds vond ik hem heel leuk. Tot mijn grote schrik vertelde mijn zus me ongeveer anderhalve maand later dat zij wat met hem had. Ik was geschokt, over de zeik en zo boos op haar. Het was voor mij toen heel erg moeilijk om hun samen te zien. Ik wende er wel aan, ook al was ik nog elke dag die van binnen erg jaloers.

Hun relatie heeft tot begin maart geduurd. Ik was ergens zo blij dat het uit was en te gelijken tijd vond ik het erg zielig voor mijn zus. Ondanks dat de relatie tussen mijn zus en mij al een hele tijd gewoon niet goed zat. We gingen nog heel veel om met hem. En in april bleek dat hij mij ook nog leuk vond. We kregen weer een relatie. Wat mijn zus niet leuk vond. Door hoe hij en mijn zus tegen elkaar deden had ik vaker het idee dat hij ook nog gevoelens voor haar had. Waardoor ik me soms zo debiel ging gedragen tegen hem. Maar ondanks hoe ik deed hadden we (vond ik) het wel heel leuk samen.

De tijd ging zo snel en voordat ik het wist was ik geslaagd voor school en was het al weer zomervakantie. Toen hij op vakantie ging heb ik een hele grote fout gemaakt. Ik ging vreemd. Ik had er z’n spijt van en schaamde me kapot. Hoe kon ik ooit zo iets doen terwijl ik een geweldige lieve vriend had? Een schuldgevoel knaagde ongelofelijk hard aan me. (en terwijl ik dit typ voel ik me weer schuldig) Ik heb het hem ook eerlijk verteld. Gelukkig bleef hij wel bij me.

Toen de zomervakantie voor bij was ging ik studeren. Eindelijk was ik dus van die rot middelbare school af. Ik had gelukkig al een meisje ontmoet bij de toelating test. Al snel merkte ik dat het daar zo anders was. ik werd niet meteen afgekeurd door hoe ik er uitzag. Iedereen heeft er een eigen kledingstijl. Het begon ook eindelijk wat beter met mij te gaan. Ik had wat meer zelfvertrouwen gekregen meer eigenwaarde en beschadigde niet zo vaak mijn lichaam meer.

Ondanks dat het langzaam aan wat beter ging met mij. Werd onze relatie beetje bij beetje minder. Daarom ging het jammer genoeg ook uit in oktober.
Gelukkig bleven we gewoon vrienden en bleef hij blij mij thuis langs komen. Soms was het wel erg moeilijk, wand ik miste hem elke dag en bleef van hem houden. Thuis ging het ook steeds minder goed. mijn zus zorgde elke dag wel voor ruzies. Het werd met de week erger. En ik ging me ook weer steeds slechter voelen. Me moeder heeft enige tijd terug gezorgd dat me zus het huis uit ging. Hierdoor ging het weer steeds beter met me.

Maar nog elke dag zat ik met die jongen in me hoofd. Bijna elke nacht droomde ik wel over hem en hoe we ooit weer bij elkaar zouden komen.
Het werd steeds raarder tussen hem en mij. Maar dat heeft tot iets goeds geleid. Wand nu sinds een paar dagen zijn we weer bij elkaar. En ik hoop dat het nog lang zo blijf. Wand hij is de liefste en aller leukste jongen die ik ooit heb ontmoet.


De liefde heeft mij veranderd. Het had mijn leven overgenomen. Maar eigenlijk is het, het mooiste in me leven. En ik kan er niet meer zonder leven.