22. She's so beautiful...

22.

Seth point of view:

Toen de bel ging sprong ik op. Ik haat geschiedenis. Snel rende ik de gang op en liep snel richting Sophie’s lokaal. Ik moest en zal haar zien. De laatste tijd was ze niet uit mijn gedachten te slaan. De jongens werden er gek van. Als ik aan kom bij het wiskunde lokaal stroomt iedereen nog naar buiten. Schiet nou op, denk ik ongeduldig. Als iedereen weg is kijk ik om het hoekje. Daar zit ze met Leah. Ze is zo mooi. Ze zitten te samen te praten maar ik volg het gesprek niet. Opeens kijkt Leah mij aan en ze knipoogt naar me. ‘Maar ik zie dat je toch al plannen hebt’ hoor ik haar tegen Sophie zeggen. Sophie kijkt op en volgt Leahs blik. Dan kijkt ze mij aan. Ik voel de warmte door mijn lichaam vloeien. En de vlinders in mijn buik komen tot leven. Ik zucht. Langzaam staat ze op en loopt ze naar me toe. Een prachtige glimlach siert haar gezicht. Ik kan ook niets anders doen dan glimlachen. Dan draait ze zich om. ‘Succes Leah’ zegt ze lachend tegen mijn zus. Ik grinnik. Samen lopen we richting de kantine. Er hangt een aangename stilte tussen ons. Ik krijg de neiging om een arm om haar heen te slaan en haar naar me toe te trekken maar ik hou me in. Ik moest het rustig aan doen hadden Embry en Jason gezegd. Ik ben wel blij dat Jason bij de pack is gekomen. Jason is echt zo iemand waar je goed mee kan praten en die je op je gemak stelt. Wie je ook bent. Ik kijk weer naar Sophie. Als zij maar gelukkig is, dan ben ik dat ook. Maar ik wou zo graag dat ik de gene was die daarvoor zorgde. Ik zucht en Sophie draait haar hoofd geïnteresseerd naar me toe. ‘Wat is er’ vraagt ze met haar prachtige stem. Haar ogen staan bezorgd. Ik haal mijn schouders op en glimlach naar haar. Hoe zou ik dat in godsnaam aan haar uit moeten leggen.

Hoe vonden jullie Seth pov? Laat het even weten dan weet ik of ik het nog een keer moet doen..