Opdracht Nederlands

Dit is het tweede verhaal voor school. Vinden jullie hier grammaticale fouten? Je mag echt streng zijn, heel streng. Dat is mijn leerkracht ook.
En welke vinden jullie het mooiste? Deze of die ander?

Als ik uit mijn raam kijk zie ik grote witte vlokken naar beneden dwarrelen. In de tuin vormen ze samen een grote witte vlakte. Een glimlach komt te voorschijn bij het zien van de wonderen van de natuur. Ja, kerst is mijn favoriete moment in het jaar. Ik huppel naar beneden en zeg opgewekt ‘Mam! Het sneeuwt! Het sneeuwt!’ Het voelt alsof ik een kind van 5 jaar ben dat voor de eerste keer sneeuw ziet. Ze lacht en zegt ‘Inderdaad.’ Ik doe de achterdeur open en ren op mijn sokken naar buiten. ‘Demi, kom terug naar binnen! Je staat nog in je pyjama!’ Ik lach ‘Demi, ik meen het echt!’ Ik negeer haar volkomen en laat me in de sneeuw vallen. We moeten er een jaar op wachten en als het er nu is laat ik het niet meer onaangeraakt liggen!

‘Brrrr, het is koud.’ Zeg ik als ik binnenstap. ‘Demi, ga warme kleren aantrekken dan ik maak een warme chocomelk. Ik knik dromerig waarna ik naar boven ga. Ik haal kleren uit trek alles aan. Ik ga naar beneden en zie mijn lieftallige broer Mitch verschijnen. ‘Hé, Mitch het sneeuwt!’ Mitch is mijn 19 jarige broer. Hij lacht en zegt ‘Klein kind.’ Ik lach en mama vraagt ‘Mitch, wil jij ook warme chocomelk?’ ‘Oh ja, doe maar.’ Hij neemt naast me plaats en knuffelt me. ‘Goed geslapen?’ vraagt hij zacht. Ik knik. Mama komt de woonkamer in met twee mokken met chocomelk. Ik grijns als ik een laagje slagroom erbovenop zie. Hij lacht terwijl ik nip van mijn warme chocomelk. Ik kijk naast me en leg mijn hoofd tegen de schouder van mijn broer.

‘Gaan we naar buiten?’ vraagt Mitch als ik eindelijk van mijn luie kont kom. Ik knik en neem mijn schoenen. Ik trek ze aan en neem nog mijn jas, sjaal en muts. Ook handschoenen mag ik niet vergeten en daarna ren ik de sneeuw in, de tweede keer voor vandaag. Ik voel meteen een koude sneeuwbal op mijn hoofd terecht komen. Ik kijk naar Mitch en gil ‘OORRRLLOOOOGGGG MITCCHIIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!’ ‘Ik heb het niet gedaan!’ zegt Mitch onschuldig. Ik kijk om me heen en zie Niels staan, mijn beste vriend. ‘Jij!’ Ik ren op hem af en knuffel hem. Maar wat hij niet weet is dat ik een sneeuwbal in mijn hand had. Ik stop de sneeuwbal in zijn nek en ren snel weg. ‘Komt ervan jongen!’ Hij lacht en schud een beetje aan zijn kleren. Als resultaat komt de sneeuwbal eruit. Ik neem een beetje sneeuw en maak er een nieuwe bal van. Ik gooi die naar Mitch die vlak op zijn achterhoofd beland. Ik lach en ren weg voor de sneeuwballen.

Een uur later stap ik het huis in en mam staat klaar met een handdoek. ‘Ik ben niet nat mama, gewoon mijn jas, muts en sjaal zijn wat toegetakeld.’ ‘Geef maar hier en je schoenen uit hé!’ ‘Ja, mama’ Ik doe alles wat ze zegt en daarna ren ik de woonkamer in. ‘Hyper actief duracel konijn’ zegt mijn beste vriend lachend. Ik spring over de leuning en val zo half op Niels. ‘Demi, jullie moeten zo dadelijk mee naar mijn huis, Kerst is dit jaar bij ons.’ Ik lach en zucht ‘Dan moet ik me nog douchen en klaar maken.’ Hij lacht en ik spring recht. ‘Sufferds, had dat dan iets eerder gezegd jong!’ Ik loop naar boven en open mijn kast voor de tweede keer vandaag. Ik neem mijn baggy broek, een mooi topje en een bolero. Ook neem ik ondergoed en wandel met mijn lading naar de badkamer.

Als ik me gedoucht heb föhn ik mijn haren doe wat make-up op. Ik wandel naar mijn kamer en bekijk mijn schoenen. Ik zucht en neem een hartverscheurende keuze, ik neem mijn witte schoenen en doe ze aan mijn voeten. Ik neem een elegant tasje en drop de nodige dingen in. Ik knipper het licht uit en ga naar beneden. Ik ga de woonkamer in en Niels kijkt me met open mond aan. ‘Wat is er?’ vraag ik blozend. ‘Je ziet er ongelofelijk mooi uit.’ daardoor bloos ik nog harder en vraag ik ‘Wanneer moeten we gaan?’ ‘Nu.’ Zegt Niels terwijl hij recht staat.

Als we daar aan komen gaan we met zen allen naar de woonkamer en starten een conversatie. ‘Vanmorgen ging Demi, in haar pyjama, op haar kousen, de sneeuw in.’ Ik lach en nip van mijn drankje. Ik voel me rood aanlopen als ik merk dat Niels naar me kijkt. ‘Demi, kunnen we even gaan wandelen naar het parkje?’
Flashback

24 december 2006, 18u31.
Ik ben net thuis weggelopen. Het is een drukte van je welste, oma eet bij ons, en zij geeft altijd wel op iets commentaar. Ik zit aan het bevroren vijvertje in het parkje. ‘Hé, waarom ben jij hier zo alleen?’ hoor iemand roepen. ‘Eventjes bekomen.’ Antwoord ik simpel. ‘Hmm, ik had dat ook. Ik ben Niels.’ ‘Demi’ zeg ik zacht. Hij glimlacht en zegt ‘Het is koud hea, zo buiten.’ ‘Daarom is het ook buiten hea, je kan maar moeilijk een kachel buiten hebben.’ Hij lacht met een heerlijk geluid.
De hele avond hadden we zitten gieren van het lachen, hij was echt lief. Hij was mijn vriend geworden, we hebben meteen een speciale band. ‘Maar, ik ga eens, mijn mama gaat waarschijnlijk al bezorgd zijn.’ Zeg ik lachend. Hij knikt en zegt ‘Ja, dat moet ik ook maar eens doen.’ We wisselen onze telefoon nummers uit en knuffelen elkaar gedag. 24 december 2006 om 18u31 heb ik Niels leren kennen.

Als we in het parkje aankomen ga ik meteen naar het vijvertje en zie dat het dit jaar ook bevroren is. Ik lach en zeg ‘Kijk, net als 4 jaar geleden.’ Hij slaat zijn arm om me heen en fluistert ‘Inderdaad.’ Sneeuwvlokjes vallen uit de lucht en maken zoals vanmorgen een besneeuwde vlakte. Het is zo mooi. ‘Demi, je bent de liefste…’ fluistert mijn beste vriend in mijn oor, om 18u31 op 24 december 2010. Hij drukt een kus op mijn mondhoek en fluistert ‘Laten we er nog een paar jaar mee door gaan.’ Ik glimlach en hij schijft in de sneeuw ‘Ik hou van jou.’

De ‘ik hou van jou’ dat alles veranderde. De kerst werd nog mooier en witter dan voordien. Deze Kerst was de beste ooit.